فاطمه زارع بیدکی، زهرا بحرالعلومی، میلاد حاضری بغدادآباد، فاطمه سالاری، زهرا زارع بیدکی،
دوره ۳۲، شماره ۳ - ( خرداد ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: روابط کودک با دندانپزشک محصول تعاملات پیچیده بیمار، والدین و دندانپزشک می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر هوش هیجانی و سبک تربیتی والدین برترس و اضطراب دندانپزشکی کودک انجام شده است.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی افراد ۶ تا ۱۵ سال به همراه والد که به دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد مراجعه کردند به روش آسان انتخاب شدند. برای سنجش اضطراب و ترس به ترتیب از پرسشنامهMCDAS و CFSS-DS و برای سنجش میزان هوش هیجانی و سبک تربیتی والدین به ترتیب از پرسشنامه Shering وBaumrind استفاده شد. داده‌ها در محیط نرم‌افزار SPSS version ۱۷ به کامپیوتر وارد و با آزمون مربوط به آن (T_Test و ANOVA) تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: از ۱۲۰ فرد شرکت‌کننده، ۳۹ نفر پسر و ۸۱ نفر دختر بودند. میانگین سنی کودکان مورد بررسی۲/۴۶±۹/۳۱ سال و میانگین سنی والد آن‌ها ۴/۸۲±۳۷/۶۰ بود. بین سبک تربیتی والد با ترس و اضطراب دندانپزشکی کودک ( به ترتیب ۰/۴۹۲=P و۰/۷۶۹=P )و نیز بین هوش هیجانی والد با اضطراب دندانپزشکی کودک رابطه معنی‌دار وجود نداشت(۰/۰۵۳=P) اما بین هوش هیجانی والد با ترس دندانپزشکی کودک رابطه معکوس و معنی‌دار وجود داشت. (۰/۲۷۴-= r و۰/۰۰۳=P).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سبک تربیتی والد با ترس و اضطراب دندانپزشکی کودک و نیز هوش هیجانی والدین با اضطراب دندانپزشکی کودک ارتباط معناداری نداشت اما هوش هیجانی والد با ترس دندانپزشکی کودک رابطه معکوس و معناداری داشت.
