مقدمه: به دلیل پاتوفیزیولوژی بیماری داسی‌شدن (SCD)، تاکنون چندین استراتژی درمانی بررسی شده‌است. یکی از استراتژی‌ها عوامل ضدداسی‌شدن است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره متانولی میـوه گیـاه فلوس بر داسی‌شدن سلول‌های داسی‌شکل، در شرایط آزمایشگاهی انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۲۵ فرد مبتلا به خصیصه داسی‌شدن (SCT) با رنج سنی ۳ تا ۲۷ سال، و ۵ فرد سالم (به‌عنوان کنترل) شرکت داشتند. گیاه فلوس توسط جناب آقای دکتر محمد‌طه جلالی جهت انجام این پروژه معرفی شد. عصاره متانولی میوه گیاه فلوس به شکل ماسیراسیون با استفاده از روش تقطیر در خلاء (روتاری اواپراتور) به‌دست آمد. در این مطالعه از ۷ رقت عصاره استفاده شد. نمونه‌ها از نظر وجود سلول داسی‌شکل قبل و بعد از تداخل عصاره، در شرایط هیپوکسی مورد بررسی قرار گرفت. آنالیزها با نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS انجام شد.
نتایج: در این مطالعه ۶۴% از افراد شرکت کننده مرد و ۳۶% زن بودند. میزان داسی‌شدن در رقت‌های ۱: ۵۰ ، ۱: ۱۰۰ و ۱: ۲۰۰ عصاره به ترتیب ۲۴% ، ۳۷/۸% و ۴۶/۱% بود. براساس آزمون ویلکاکسون میزان داسی‌شدن در رقت‌های ۱: ۲ تا ۱: ۱۰۰، نسبت به شرایط قبل از تداخل، به‌طور معنی‌داری کاهش داشته است (P <۰,۰۵).
نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر نشان داده شد که عصاره متانولی گیاه فلوس تا رقت ۱: ۱۰۰ می تواند از داسی‌شدن اریتروسیت ها در شرایطin vitro جلوگیری کند. طبق مطالعات گذشته این گیاه مصارف مختلف درمانی داشته و فاقد سمیت است. بنابراین این عصاره می‌تواند به عنوان یک داروی درمانی مفید و مقرون به صرفه، در شرایط کلینیکی و in vivo، تحت مطالعات بیشتری قرار گیرد.
