۳ نتیجه برای توده زعیم
محمد حسین توده زعیم، محمدرضا باقرصاد،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: دو علت اصلی تنفس دهانی که باعث ایجاد اختلال جریان هوا از طریق بینی می‌شود عبارتند از: ۱- انسداد قدامی بینی که انسداد در مسیر حفره بینی میباشد. ۲- انسداد خلفی بینی (نازوفارینگس) که بزرگی ادنوئید و کاهش اندازه راه هوایی نازوفارینگس عامل اصلی آن میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه معیارهای سفالومتری فضای بینی حلقی در دو گروه از افراد تنفس دهانی با انسداد قدامی (حفره بینی) و انسداد خلفی(فضای بینی حلقی) میباشد.
روش بررسی: این تحقیق که یک مطالعه توصیفی میباشد نمونه انتخاب شده شامل ۷۹ بیمار مبتلا به تنفس دهانی با گروه سنی۱۵-۷ سال در دو گروه انسداد قدامی و خلفی بینی بود. در گروه انسداد قدامی بینی ۴۰ بیمار تنفس دهانی با متوسط سنی ۹۷/۱۰ سال و در گروه انسداد خلفی بینی ۳۹ بیمار تنفس دهانی با متوسط سنی ۸۷/۱۰ سال قرار داشتند. افراد نمونه توسط ارتودنتیست معاینه کلینیکی شدند و نوع انسداد آنها توسط متخصص گوش، حلق و بینی تشخیص داده شد. از افراد فوق رادیوگرافی سفالومتری لترال در حالت اکلوژن سنتریک تهیه گردید. پس از انجام Tracing سفالومتری، ۸ متغیر اندازه‌گیری و پس از مشخص کردن میانگین و انحراف معیار، آزمون tانجام شد و سطح معنی‌داری مشخص گردید.
یافته‌ها: از متغیرهای اندازه‌گیری شده، میانگین متغیرهای pp ، Ad.pmp و Air area که نشان دهنده راه هوایی فضای بینی‌حلقی می‌باشند به‌طور معنی‌داری در گروه انسداد خلفی کاهش پیدا کرد. میانگین متغیرهای d و Np area که به ترتیب بیان‌گر عمق و مساحت استخوانی فضای بینی حلقی هستند در گروه انسداد خلفی افزایش معنی‌داری داشتند. میانگین متغیرهای h ، Ba.pmp و N.S.Ba که از شاخص‌های استخوانی فضای بینی حلقی می‌باشند در گروه انسداد خلفی به‌طور غیرمعنی‌داری افزایش پیدا کردند.
نتیجه گیری: در رادیوگرافی سفالومتری لترال، در گروه انسداد خلفی بینی در مقایسه با گروه انسداد قدامی بینی شاخص‌های راه هوایی نازوفارینگس کاهش و شاخص‌های استخوانی فضای نازوفارینگس افزایش می‌یابد.
محمد حسین توده زعیم، صغری یاسایی، زهره طباطبایی، فاطمه رحمانی شهریاری،
دوره ۲۰، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: از آنجایی که پیش‌بینی عرض مزیودیستالی دندان‌های رویش نیافته به تشخیص مال اکلوژن و نحوه تکامل سیستم دندانکی کمک می کند. هدف از این مطالعه پیش‌بینی عرض مزیودیستالی دندان‌های کانین و پرمولرهای دایمی رویش نیافته در دوره دندانی مختلط است.
روش بررسی: در این مطالعه ۱۲۰ جفت کست دندانی افراد ۳۰-۱۲ سال انتخاب و بیشترین عرض مزیودیستالی تاج دندان‌های دایمی کانین و پرمولرهای اول و دوم فک بالا و پایین و انسیزورهای فک پایین و مولرهای اول بالا با دقت ۰۱/۰ میلی‌متر اندازه‌گیری شدند. عرض مزیودیستالی کانین و پرمولرها در هر دو فک بالا و پایین در فرمول جدید بر اساس مولرهای اول دایمی بالا و سانترال‌های میانی دایمی پایین تخمین زده شد و با فرمول تاناکا ـ جانسون مورد مقایسه قرارگرفت.
نتایج: میانگین واقعی عرض مزیودیستالی دندان‌های کانین و پرمولرهای دایمی در فک بالا ۲۲/۲۱ میلی‌متر و در فک پایین ۹۸/۲۰ میلی‌متر بود و مقدار برآورد شده توسط فرمول جدید در فک بالا ۶۴/۲۱ میلی‌متر و در فک پایین ۶۹/۲۱ میلی‌متر و بر اساس فرمول تاناکا ـ جانسون در فک بالا۴۱/۲۲ میلی‌متر و در فک پایین۹۲/۲۱ میلی‌متر بود. با استفاده از آزمون‌های ANOVA و پیرسون مشخص گردید که مقادیر به دست آمده از دو فرمول به ترتیب از نظر آماری معنی‌دار میباشد (۷۰۱/۰r = ، ۰۰۱/۰Pvalue<).
نتیجه‌گیری: تخمین مجموع عرض مزیودیستالی کانین و پرمولرهای رویش نیافته در جمعیت ایرانی (یزد) به کمک فرمول جدید زعیم با توجه به قابلیت استفاده در سن پایین‌تر و دقت بیشتر، نسبت به فرمول تاناکا ـ جانسون بهتر میباشد.
محمدحسین توده زعیم، هنگامه زندی، زهره طباطبایی، احمد حائریان اردکانی، لادن قطره سامانی، آمنه امامی،
دوره ۲۱، شماره ۳ - ( ویژه نامه دندانپزشکی ۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: بیماران دریافت کننده درمان ارتودنسی دچار تغییراتی در محیط دهان از قبیل افزایش سطوح میکروارگانیسم‌ها در حفره دهان و بیوفیلم‌های دندانی می‌شوند. با توجه به نقش استرپتوکوک موتانس در ایجاد و شروع پوسیدگی، هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در قسمت‌های مختلف پلاک‌های متحرک ارتودنسی است.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی قبل از استفاده از پلاک متحرک نمونه در ۳ ناحیه (بایت پلاک در مجاورت دندان ۶، فنر و سطح داخلی پلاک متحرک در مجاورت دندان ۶) گرفته شده و یک ماه پس از تحویل پلاک ارتودنسی نیز
نمونه‌گیری مجدد انجام و در محیط کشت مایتیس سالیواریس آگار حاوی ۰۰۱/۰% کلریت پتاسیم کشت داده شده و سپس میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در این نواحی تعیین شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌های Paired sample و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که شاخص پلاک به طور قابل ملاحظه‌ای بعد از استفاده از پلاک متحرک افزایش یافت (۰۵/۰p<). تفاوت قابل ملاحظه‌ای در میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در بین فنر و بایت پلاک وجود داشت(۰۵/۰p<) اما در مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس در ناحیه فنر و بدنه پلاک، در مجاورت دندان ۶ به لحاظ آماری تفاوت
معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰(p>.
نتیجه‌گیری: این مطالعه لزوم کنترل دقیق بهداشت دهان بیماران تحت درمان با پلاک‌های ارتودنسی متحرک جهت پیشگیری از پوسیدگی‌های دندانی را نشان داده و بر آموزش بهداشت دهان توسط ارتودنتیست تأکید دارد.
