مقدمه: استفاده از پاسخ‌های سیستم ایمنی، چشم‌انداز نوینی برای درمان سرطان ترسیم می‌کند. نقاط وارسی سیستم ایمنی، گیرنده‌هایی روی سطح سلول‌ها هستند که باعث جلوگیری از پاسخ ایمنی در برابر آنتی‌ژن‌های خودی می‌شوند. سلول‌های سرطانی با بیان بالای این گیرنده‌ها باعث مهار واکنش سیستم ایمنی در برابر خود می‌شوند. CTLA-۴ و PDL-۱/PD۱ نمونه‌ای از نقاط وارسی سیستم ایمنی هستند که بر روی سلول‌های سرطانی پستان بیان می‌شوند. بیان PDL-۱ بر روی سلول‌های سرطانی پستان باعث اندازه بزرگ‌تر، پیشرفت و تمایز بیشتر تومور می‌شود که با میزان بقا بیمار رابطه‌ای معکوس دارد. اما با مهارکردن این مسیر توسط داروهایی چون Atezolizumab و یا Ipilimumab می‌توان مکانیسم فرار از سیستم ایمنی سلول توموری را مهار کرد.
نتیجه‌گیری: داروهایی مانند مهار‌کننده‌های نقاط وارسی که پاسخ سیستم ایمنی را برای مقابله با سرطان فعال‌تر می‌کنند، راهکار نوینی برای کمک به درمان سرطان پستان هستند. در مواردی‌که دستورالعمل‌های درمانی معمول پاسخ مناسبی ندارند، می‌توان با اضافه کردن این خانواده از داروها در فرآیند درمان و با در نظر گرفتن عوارض و هم‌چنین اثربخشی آن‌ها، بقای بیماران را بهبود بخشید.
