جستجو در مقالات منتشر شده


۸ نتیجه برای آذربایجانی
اثر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین سرم در بیماران دیابتی نوع ۲
داود خورشیدی، حسین متین همایی، محمدعلی آذربایجانی، آرش حسین نژاد،
دوره ۱۹، شماره ۵ - ( آذر و دی ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ۱۰ هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در بیماران دیابتی نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، ۲۱ مرد مبتلا به بیماری دیابت نوع ۲(۴۰ تا ۵۰ سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی(۱۱نفر) و کنترل(۱۰نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت ۱۰ هفته در یک برنامه تمرین هوازی(سه جلسه در هفته و ۶۰-۴۵ دقیقه در هر جلسه) با شدت ۶۵-۵۰ درصد ضربان قلب ذخیره شرکت نمودند. نمایه توده بدن، ظرفیت هوازی، گلوکز، انسولین، HbA۱c، آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین هر دو گروه در وضعیت پایه و پس از ۱۰ هفته تمرین هوازی اندازه‌گیری شدند. نتایج: ۱۰ هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی‌دار ظرفیت هوازی و کاهش معنی‌دار نمایه توده بدن، گلوکز و HbA۱c در آزمودنی‌های گروه تمرین شد، در حالی که تغییر معنی‌داری در غلظت های سرمی آلکالین فسفاتاز، استئوکلسین و انسولین ایجاد نشد. در گروه کنترل نیز تغییر معنی‌داری در شاخص‌های متابولیسم استخوان و سایر متغیرهای اندازه‌گیری شده مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، فعالیت‌های هوازی منظم موجب بهبود وضعیت گلیسمیک در بیماران دیابتی نوع ۲ می‌شوند، اما تاثیری بر سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین ندارند.
تأثیر ترکیب تمرین تناوبی شدید و مکمل روغن بذر کتان بر غلظت پلاسمایی ICAM-۱ در موش‌های صحرایی نر
یونس خادمی، محمد علی آذربایجانی، سید علی حسینی،
دوره ۲۴، شماره ۱۰ - ( دی ۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: شیوع بیماری‌های قلبی- عروقی ریشه در التهاب داشته و التهاب همراه با افزایش ICAM-۱ است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ترکیب تمرین تناوبی شدید و مکمل روغن بذر کتان بر غلظت پلاسمایی ICAM-۱ موش‌های صحرایی بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۳۰ سر موش صحرایی انتخاب و در شش گروه پنج سری شامل (۱)کنترل، (۲)تمرین، (۳) روغن بذر کتان دوز mg/kg ۱۰، (۴) روغن بذر کتان دوز mg/kg۳۰، (۵)تمرین و روغن بذر کتان دوز mg/kg ۱۰ و (۶)تمرین و روغن بذر کتان دوز mg/kg ۳۰ تقسیم شدند. گروه‌های ۲، ۵ و ۶ به مدت ۱۰ هفته و هر هفته پنج جلسه تمرینات تناوبی شدید را انجام دادند همچنین گروه­های ۳ تا ۶ به مدت ۱۰ هفته روغن بذر کتان دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس دو‌طرفه استفاده شد (۰,۰۵ ≥p).

نتایج: ۱۰ هفته تمرین تناوبی شدید اثر معنی‌داری بر افزایش غلظت پلاسمایی ICAM-۱ موش‌های صحرایی دارد (۰,۰۰۱= p) با این وجود ۱۰ هفته مصرف روغن بذر کتان با دوز‌های mg/kg ۱۰ و ۳۰ اثر معنی‌داری بر کاهش غلظت پلاسمایی ICAM-۱ موش‌های صحرایی دارد (۰,۰۰۱= p) همچنین تمرین و مصرف روغن بذر کتان دارای اثرات تعاملی در کاهش غلظت پلاسمایی ICAM-۱ موش‌های صحرایی هستند (۰,۰۰۱= p)

نتیجه‌گیری: ترکیب تمرین تناوبی شدید و مکمل روغن بذر کتان دارای اثرات تعاملی در بهبود غلظت پلاسمایی ICAM-۱ موش‌های صحرایی نر می‌باشد.


تاثیر تمرین تداومی بر میزان پروتئینهای BAX و BCL-۲ قلبی در رتهای مسموم شده با آب اکسیژنه
صمد صفرزاده گرگری، حسن متین همائی، محمد علی آذربایجانی،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( تیر ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: گونه­های اکسیژن فعال باعث تحریک آپوپتوز سلول های قلبی شده و عملکرد میوکاردی را مختل می­کند، ولی مکانیسم آن به درستی معلوم نیست. شواهد نشان داده تمرینات ورزشی ممکن است فرآیندهای پیام رسانی آپوپتوز را تغییر دهد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین تداومی بر پروتئین های BAX و BCL-۲ همراه با تزریق آب اکسیژنه با دو دوز مختلف در رت­های نر سالم می­باشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر به روش تجربی با پنجاه راس موش نر سالم به ۵ گروه ۱۰ راسی شامل: گروه اول(کنترل)، گروه دوم و سوم به ترتیب تزریق یک و دو میلی مول آب اکسیژنه،گروه چهارم و پنجم به ترتیب تزریق یک و دو میلی مول آب اکسیژنه همراه با انجام تمرینات تداومی، تقسیم شده بودند انجام گردید. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته و چهار روز در هفته روی تریدمیل با شدت متوسط دویدند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی و در حالت بی هوشی سینه آن ها شکافته شد. میزان پروتئین های بکس (BAX) و بی سی ال دو( BCL-۲) توسط دستگاه الایزا استخراج شد. برای سنجش توتال پروتئین از روش brad ford استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با آزمون آنووا در سطح معنی­داریP≤۰/۰۵  توسط نرم افزار spss۱۶ مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که میزان سطوح BAXوBCL۲ و نسبت BAX/BCL۲ در گروه های تمرین و آب اکسیژنه پس از دو ماه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود (P>۰/۰۵).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اگر هشت هفته تمرین تداومی همراه با تزریق آب اکسیژنه با دوزهای یک و دو میلی لیتر صورت گیرد احتمالاً نمی­تواند باعث افزایش پروتئین پیش آپوپتوزی سلول های قلبی در رت ها گردد ممکن است به سازگاری ایجاد شده بین تجزیه و سنتز سلول های قلبی در اثر انجام تمرینات تداومی مربوط باشد.
تأثیر ورزش منظم مقاومتی به همراه مکمل‌های ویتامین D و کلسیم در دوره قبل از یائسگی بر تراکم مواد معدنی استخوان در موش صحرایی
هما حاجی‌صادقی، محمد‌علی آذربایجانی، محمد‌رضا وفائی‌نسب، مقصود پیری، سید محمد‌مهدی مدرس مصلی،
دوره ۲۸، شماره ۳ - ( خرداد ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: یائسگی بر جنبه‌های مهم زندگی زنان تأثیر می‌گذارد. هدف از این مطالعه تجربی، بررسی تمرین مقاومتی در کنار دریافت ویتامینD و کلسیم در دوره قبل از یائسگی بر تراکم معدنی استخوان در موش صحرایی بود.
روش بررسی: حیوانات به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل، دارونما، ویتامینD، کلسیم، تمرین مقاومتی، ویتامینD +کلسیم، ویتامینD+ تمرین مقاومتی، کلسیم+ تمرین مقاومتی، ویتامینD+کلسیم+ تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه‌های کنترل و دارونما به ترتیب با رژیم غذایی استاندارد و روغن کنجد تغذیه شدند. اوارکتومی بعد از دو ماه تمرین مقاومتی، کلسیم و یا ویتامین Dانجام شد. تراکم و میزان مواد معدنی استخوان اندازه‌گیری شد. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین جهت بررسی قطر و تعداد سلول‌های استخوانی انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارversion ۲۰  SPSS و آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد.
نتایج: در مقایسه با گروه کنترل افزایش میزان تراکم مواد معدنی استخوان در ناحیه کمر در گروه تمرین مقاومتی بیشتر از بقیه گروه‌ها (۰/۰۰۱P<) بود. میزان مواد معدنی استخوان کل بدن در گروه‌های کلسیم و کلسیم+تمرین مقاومتی بالاتر از گروه کنترل بود (۰/۰۵P<). قطر کل استخوان در گروه‌های ویتامینD، کلسیم+ تمرین مقاومتی، ویتامینD+ تمرین مقاومتی و کلسیم+ ویتامینD+ تمرین مقاومتی کمتر از سایر گروه‌ها بود. تعداد سلول‌های استئوکلاست گروه‌های تمرین مقاومتی، ویتامینD+ تمرین مقاومتی (۰/۰۵P<) ، کلسیم+ ویتامینD، کلسیم+تمرین مقاومتی و کلسیم+ ویتامینD+ تمرین مقاومتی (۰/۰۰۱P<) نسبت به گروه کنترل کاهش داشت.
نتیجه‌گیری: ورزش مقاومتی منظم به همراه مصرف ویتامینD و کلسیم در دوره قبل از یائسگی موجب افزایش تراکم و مواد معدنی استخوان می‌شود که می تواند روند پوکی استخوان را در دوره یائسگی به تأخیر بیندازد.

بررسی ساختارعضلانی موش صحرایی قبل از یائسگی پس از انجام ورزش منظم مقاومتی و دریافت مکمل‌های ویتامین D و کلسیم
سیده زهرا حسینی سیسی، محمد‌علی آذربایجانی، محمد‌رضا وفائی‌نسب، مقصود پیری، محمد‌رضا دهقانی،
دوره ۲۸، شماره ۶ - ( شهریور ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: یائسگی با کاهش سطح هورمون استروژن موجب تغییر ساختار عضله می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ورزش مقاومتی به همراه مصرف ویتامین D و کلسیم در دوره قبل از یائسگی بر بافت عضلانی در دوره یائسگی موش صحرایی بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی موش­‌های صحرایی ماده به‌طور تصادفی به گروه‌های کنترل، دارونما، ویتامین D، کلسیم، ورزش مقاومتی، ویتامینD -کلسیم، ویتامینD- ورزش مقاومتی، کلسیم-ورزش مقاومتی، ویتامینD–کلسیم-ورزش مقاومتی تقسیم شدند. گروه‌های کنترل و دارونما به ترتیب با رژیم غذایی استاندارد و روغن کنجد تغذیه شدند. میزان کلسیم مصرف شده ۳۵mg/kg  و میزان ویتامین D۱۰۰۰۰ IU در طول دوره دو ماهه بود و در گروه‌های ورزش مقاوتی دو ماه تمرین با نردبان انجام شد. سپس اوارکتومی انجام شد و از بافت عضله دو قلو نمونه‌برداری شد و قطر فیبر عضلانی، تعداد سلول‌های عضلانی و چربی و تعداد سلول‌های التهابی بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از one-way ANOVA و نرم SPSS version ۲۰ انجام شد.
نتایج: در مقایسه با گروه کنترل افزایش سلولهای چربی در گروه‌های ویتامین D، کلسیم-ویتامین D، ویتامین D-ورزش مقاومتی و دارونما مشاهده شدند ولی این تفاوت معنی‌دار نبود. در تمامی گروه‌های مطالعه قطر فیبرهای عضلانی افزایش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل داشتند(P <۰,۰۰۱). در گروه‌های کلسیم-ورزش مقاومتی (۹±۱۰۳)، ویتامین D- ورزش مقاومتی (۶,۹±۱۰۵) و کلسیم-ویتامین D-ورزش مقاومتی (۳,۱۶±۱۱۴) تعداد سلول‌های عضلانی افزایش معناداری داشتند در حالی‌که سلول‌های التهابی تنها در گروه‌های کنترل و دارونما دیده شدند.
نتیجه‌گیری: ورزش مقاومتی منظم به‌همراه مصرف مکمل‌های ویتامینD و کلسیم در دوره قبل از یائسگی می‌تواند قطر فیبر عضلانی و تعداد سلول‌های عضلانی را بعد از دوران یائسگی بهبود بخشد و روند کاهش قدرت عضلانی و التهاب عضلات را در دوره یائسگی به تأخیر بیندازد.

تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بیان ژن‌های BAX و BCL-۲ در بافت بطن چپ موش های صحرائی دیابتی نر ویستار
علیرضا صفرنژاد، مقصود پیری، محمدعلی آذربایجانی، مریم دلفان،
دوره ۲۸، شماره ۷ - ( مهر ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: تمرین منظم با حجم متفاوت در سطح گلوکز خون نوسان ایجاد می‌کند و با تنظیم سیگنال­‌دهی در بیان ژن مرگ سلولی را در میوکارد بیماران دیابتی کاهش می‌دهد. هدف از این مطالعه تأثیر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید بر نسبت BAX وBCL-۲  در بافت بطن چپ موش­‌های صحرائی دیابتی بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. بدین منظور ۱۴ سر موش نر دیابتی به دو گروه ۷ تایی تقسیم شدند: تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل (C). القاء دیابت به‌صورت پلت با رژیم غذایی پرچرب (۳۰درصد چربی و ۲۵ درصد فروکتوز) به‌مدت ۱۶ هفته انجام شد. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری بعد از آن آزمودنی‌ها قربانی و بطن چپ آن‌ها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط گلوکز اکسیداز و مقاومت به ‌انسولین باHOMA-IR اندازه‌گیری شد. جهت تعیین بیان ژن‌های  BAXو BCL-۲ از روش Real time-PCR و مقایسه گروه‌ها توسط آزمون t مستقل توسط نرم‌افزار Graph pad prism در سطح آلفای ۰/۰۵ انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد، بیان ژن BAX در گروه تمرینHIIT نسبت به‌گروه کنترل کاهش معناداری داشت (۰/۰۰۰۱P=). ژن BCL-۲ در گروه تمرین نسبت به‌گروه کنترل افزایش معناداری داشت (۰/۰۰۰۱P=). شاخص مقاومت به‌انسولین و گلوکز پلاسما در گروه تمرین کاهش معناداری داشتند (۰/۰۱P=) و (۰/۰۲۱P=). وزن در هیچ­‌کدام از گروه‌‌ها تغییر معناداری نداشت.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده، ۸ هفته تمرین تناوبی شدید می‌تواند با کاهش بیان ژن BAX و افزایش BCL-۲ در میوکارد موش‌های مبتلا به دیابت احتمالاُ آپوپتوز را در بطن چپ کاهش داده و احتمالاً، کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.

تاثیر۴ هفته تمرین‌تناوبی شدید بر بیان ژن‌های PGC-۱α، CS وP-۵۳ در کاردیومیوسیت موش‌های چاق صحرائی نرمبتلا به دیابت نوع ۲
نادیا خیام پور، مقصود پیری، محمد‌‌علی آذربایجانی، مریم دلفان،
دوره ۲۸، شماره ۱۱ - ( بهمن ۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: تمرینات ورزشی با شدت متفاوت، با تنظیم بیان ژن‌های دخیل در زایش میتوکندری میوکارد بیماران دیابتی، متابولیسم را در سطح سلولی تنظیم می­کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر۴ هفته تمرین‌ تناوبی شدید بر بیان ژن‌های PGC-۱α، CS وp-۵۳ در کاردیومیوسیت موش­های چاق صحرائی نر مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی است. ۱۸ سر موش چاق صحرائی­ نر دیابتی به سه گروه ۶ تایی تقسیم شدند. تمرین‌ تناوبی شدید (HIIT)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم(NC). القاء دیابت به همه گروه­ها به‌جز گروه کنترل سالم توسط تزریق استرپتوزوتوسین (STZ) انجام شد. پس از بیهوشی سرم خون به‌طور مستقیم از بطن چپ آن‌ها دریافت و بلافاصله بطن چپ آن‌ها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز اندازه­گیری شد. جهت تعیین بیان ژن‌های PGC- ۱α،CS وP-۵۳ از روش PCRReal time- و مقایسه گروه­ها توسط آزمون آنوای یک‌طرفه با استفاده از نرم‌افزار Graph Pad Prism نسخه ۸ در سطح آلفای ۰/۰۵ استفاده شد.
نتایج: افزایش بیان ژنPGC-۱α  در گروه HIIT نسبت به‌گروه‌هایDC  و NC به‌ترتیب (۰/۰۰۰۱P=) و (۰/۰۰۱P=) معنادار بود. افزایش بیان ژنCS  در گروه HIIT نسبت به‌گروه‌های DC(۰/۰۰۰۱P=) و NC (۰۰۹/۰P=) معنادار بود. کاهش بیان ژنP- ۵۳ در گروه HIIT نسبت به‌گروه­هایDC  وNC به‌ترتیب (۰/۰۰۰۱P=) و (۰/۰۰۱P=) تفاوت معنادار داشتند. وزن و گلوکز در گروه HIIT کاهش معنادار داشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد با افزایش ژن‌هایPGC-۱α،CS  و با کاهش در بیان ژن P-۵۳ در کاردیومیوسیت موش­های چاق دیابتی، متابولیسم انرژی که در بیماران دیابتی بر اثر نقص میتوکندری آسیب می‌بیند را بهبود بخشد و احتمالاً می­تواند کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.

اثر شدت تمرین بر بیان ژن HIF-۱aو محتوای تری‌گلیسیرید قلبی رت‌های مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی
مهدی باقریان، عبدالعلی بنایی‌فر، سجاد ارشدی، محمدعلی آذربایجانی،
دوره ۳۰، شماره ۷ - ( مهر ۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: HIF-۱a  یک تنظیم‌کننده مهم در پاسخ به هیپوکسی است که بر روی ژن‌های مختلف درگیر در مسیر متابولیسم انرژی تاثیر می‌گذارد .هدف این پژوهش بررسی تاثیر شدت تمرین بر بیان ژن  HIF-۱aو محتوای تری‌گلیسیرید قلبی رت‌های مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر ‌به صورت تجربی بر روی۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. موش‌ها به ‌صورت تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند. گروه‌های کنترل، تمرین استقامتی کم شدت (LIET) و تمرین اینتروال شدید (HIIT) که به مدت ۱۶ هفته غذای پرچرب مصرف کردند و سپس دو گروه تمرینی به مدت ۸ هفته در تمرینات ورزشی شرکت نمودند. هم‌چنین گروه شم که در این مدت از غذای استاندارد استفاده نمود. در پایان میزان بیان HIF-۱a و میزان چربی درون بافتی قلب ۴ گروه اندازه‌گیری شد. سنجش بیان HIF-۱a با استفاده از تکنیک Real-time PCR و سنجش TG روی دستگاه اتو آنالیزور انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS version ۱۶ و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معنی‌‌‌داری در بیان ژن HIF-۱a بین گروه کنترل با گروه‌های شم ،HIIT و LIET (۰/۰۰۱=P) وجود دارد. هم‌چنین تفاوت معنی‌داری در میزان TG(Triglycride) بین گروه­های HIIT وLIET در مقایسه با گروه شم و گروه کنترل مشاهده شد، اما بین گروه­های HIIT و LIET تفاوت معنی‌­داری مشاهده نشد (۰/۰۰۰۱=P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تمرینات تناوبی شدید و تمرینات تداومی کم شدت احتمالاً از طریق کاهش بیان  HIF-۱a و افزایش اکسیداسیون اسید‌های چرب باعث کاهش محتوای  TGبافت قلبی می‌‌شود.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | SSU_Journals

Designed & Developed by : Yektaweb