مقدمه: شیرین بیان (Glycrrhizaglabra) از گیاهان خانواده پروانه آسا می باشد که در گذشته، هم به عنوان دارو وهم به عنوان غذا مورد استفاده مردم بوده است. اخیراً در مطالعات انجام گرفته اثرات مختلفی برای آن کشف شده است از جمله خواص آنتی اکسیدان - آنتی میکروبیال - ضد التهاب و عصاره این داروی گیاهی را در درمان زخم های پپتیک که در حدود 70% ازآنها با عفونت هلیکوباکتر پیلوری همراه بوده است مؤثر شناخته اند. روش بررسی: در این مطالعه تأثیر جوشانده شیرین بیان20gr/dl, 33gr/dl به دو روش دیسک دیفیوژن و چاهک پلیت بر مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری در مقایسه با آنتی بیوتیک های انتخابی(آموکسی سیلین - مترونیدازول -کلاریترومایسین) به صورت تحلیلی و به روش Lab trail بر روی 30 نمونه که از طریق آندوسکوپی و بیوپسی از بیماران با تشخیص زخم معده گرفته شده بود انجام گردید. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که فقط جوشانده شیرین بیان33gr/ dl به روش دیسک دیفیوژن در مقایسه با آنتی بیوتیک مترونیدازول اثر یکسانی بر مهار رشد هلیکو باکتر پیلوری در شرایط آزمایشگاهی داردp=0.709)) ولی در مقایسه با آموکسی سیلین و کلاریترومایسین چنین نتیجه ای به دست نیامد (p=0.0001). نتیجه گیری: به طورکلی استفاده از جوشانده شیرین بیان (20gr/dl , 33 gr /dl) به جای آنتی بیوتیک های انتخابی درمان پپتیک اولسر(آموکسی سیلین - کلاریترومایسین) درشرایط آزمایشگاهی نمی تواند سبب مهار هلیکوباکتر پیلوری شود.

متن کامل [PDF 201 kb]   (9376 دریافت)