دوره 33، شماره 3 - ( خرداد 1404 )
جلد 33 شماره 3 صفحات 8830-8820 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.PIAU.REC.1403.002
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Madani F, Kazemzadeh Y, Mirzayan Shanjani S, Shirvani H. Effect of 8-Week- - Concurrent Training and Capsaicin Supplementation on the Expression of IGF-1 and FOXO3 Genes in the Quadriceps Muscle of Aged Male Wistar Rats. JSSU 2025; 33 (3) :8820-8830
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6351-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6351-fa.html
مدنی فاطمه، کاظم زاده یاسر، میرزایان شانجانی ساناز، شیروانی حسین. تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی و مکمل کپسایسین بر بیان ژن‌های IGF-1 و FOXO3 در عضله چهارسرران موش های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1404; 33 (3) :8820-8830
چکیده: (82 مشاهده)
مقدمه: سالمندی فرآیندی آهسته و تدریجی است که با تغییرات اساسی در ساختار عضلات اسکلتی همراه است. این تغییرات شامل کاهش در توده و قدرت عضلانی است که مشکلات عمده‌ای را در زندگی سالمندان ایجاد می‌کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرین ترکیبی و کپسایسین بر بیان ژن‌های IGF-1 و FOXO3 در موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی سالمند نر نژاد ویستار 22 ماهه به‌طور تصادفی در چهار گروه کنترل، کپسایسین، ورزش و ترکیبی (کپسایسین + ورزش) تقسیم شدند. تمرین ورزشی به مدت 8 هفته طبق پروتکل اجرا گردید. مکمل کپسایسین به میزان 5 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به حیوانات به صورت گاواژ داده شد. شاخصها به روش Real Time PCR و تجزیه و تحلیل دادهها با آنالیز واریانس دو طرفه در سطح معنیداری آلفای کمتر از 0/05 انجام شد.
نتایج: بر پایه یافته‌‌های آماری، در مقایسه با گروه کنترل، اجرای تمرین ترکیبی (0/011=P) و مصرف کپسایسین (0/001=P) مستقل از یکدیگر به کاهش معنی دار بیان FOXO3 منجر شدند. هم‌چنین مصرف کپسایسین به تنهایی به افزایش معنیداری در بیان IGF-1 منجر شد (0/002=P). از طرفی، تفاوت معنیداری در بیان هر دو FOXO3 و IGF-1 بین سایر گروه ها با همدیگر مشاهده نشد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: با استناد به یافته‌ها، مصرف کپسایسین در طول تمرینات ترکیبی با بهبود مسیرهای سیگنالینگ منتهی به هایپرتروفی در عضلات چهارسرران موش‌های سالمند همراه است. شناخت مکانیسم‌های اصلی عهده‌دار این تغییرات، نیازمند مطالعات سلولی-مولکولی بیشتری است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی سالمند نر نژاد ویستار 22 ماهه به‌طور تصادفی در چهار گروه کنترل، کپسایسین، ورزش و ترکیبی (کپسایسین + ورزش) تقسیم شدند. تمرین ورزشی به مدت 8 هفته طبق پروتکل اجرا گردید. مکمل کپسایسین به میزان 5 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به حیوانات به صورت گاواژ داده شد. شاخصها به روش Real Time PCR و تجزیه و تحلیل دادهها با آنالیز واریانس دو طرفه در سطح معنیداری آلفای کمتر از 0/05 انجام شد.
نتایج: بر پایه یافته‌‌های آماری، در مقایسه با گروه کنترل، اجرای تمرین ترکیبی (0/011=P) و مصرف کپسایسین (0/001=P) مستقل از یکدیگر به کاهش معنی دار بیان FOXO3 منجر شدند. هم‌چنین مصرف کپسایسین به تنهایی به افزایش معنیداری در بیان IGF-1 منجر شد (0/002=P). از طرفی، تفاوت معنیداری در بیان هر دو FOXO3 و IGF-1 بین سایر گروه ها با همدیگر مشاهده نشد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: با استناد به یافته‌ها، مصرف کپسایسین در طول تمرینات ترکیبی با بهبود مسیرهای سیگنالینگ منتهی به هایپرتروفی در عضلات چهارسرران موش‌های سالمند همراه است. شناخت مکانیسم‌های اصلی عهده‌دار این تغییرات، نیازمند مطالعات سلولی-مولکولی بیشتری است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1403/9/17 | پذیرش: 1403/11/2 | انتشار: 1404/3/15
دریافت: 1403/9/17 | پذیرش: 1403/11/2 | انتشار: 1404/3/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
