دوره 32، شماره 12 - ( اسفند 1403 )                   جلد 32 شماره 12 صفحات 8483-8469 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (180 مشاهده)
مقدمه: اختلال حس عمقی یکی از مهم­ترین عوامل در پیشروی بی‌ثباتی مزمن مچ پا است. بنابراین هدف از این مطالعه مروری مقایسه تأثیر پروتکل‌های توانبخشی ورزشی و ترکیبی بر حس عمقی افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیک مطابق با دستورالعمل‌های ایجادشده توسط  PRISMA انجام شد. جستجو در این مطالعه با استفاده از پایگاه­‌های اطلاعاتی آنلاین (PubMed, Web of Science, Scapus and Science Direct) و موتور جست­‌و­جو­گر Google Scholar از سال 2000 تا سال 2024 محدود به زبان انگلیسی و فارسی انجام شد. برای بررسی کیفیت مطالعات از مقیاس11-سوالی پدرو استفاده شد.
نتایج: با توجه به معیار­های ورود و خروج 13 مطالعه برای بررسی نتایج انتخاب شدند. پروتکل‌های توانبخشی ورزشی مرسوم (6‌ مطالعه) تمرینات تعادلی، حس عمقی و قدرتی بودند. توانبخشی­‌های ترکیبی (7 مطالعه) تمرینات عصبی عضلانی و نوروفیدبک، عصبی عضلانی و وستیبولار، عملکردی و آب درمانی و تمرینات تعادلی همراه با تمرینات شناختی بر حس عمقی افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا پرداخته بودند.
نتیجه‌گیری: تمرینات ترکیبی (عصبی عضلانی و نوروفیدبک) و (تعادلی و شناختی) در مقایسه با تمرینات ورزشی مرسوم باعث بهبود حس عمقی بیماران مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مج پا می­‌شود. به نظر می‌­رسد در توانبخشی این بیماران باید به بعدروانشناختی این بیماران اهمیت داده شود. بنابراین پیشنهاد می­‌شود در توانبخشی این بیماران از پروتکل‌­های روانشناختی همراه با توانبخشی­‌‌های ورزشی مرسوم استفاده شود.
 
متن کامل [PDF 802 kb]   (132 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (118 مشاهده)  
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: فیزیک پزشکی
دریافت: 1403/8/13 | پذیرش: 1403/11/2 | انتشار: 1403/12/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.