دوره 32، شماره 12 - ( اسفند 1403 )
جلد 32 شماره 12 صفحات 8483-8469 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azizian M, Yalfani A, Gholami-Borujeni B. Effect of Conventional Sports Rehabilitation Compared with Psychological Interventions on Ankle Proprioception in People with Chronic Ankle Instability: A Systematic Review. JSSU 2025; 32 (12) :8469-8483
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6319-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6319-fa.html
عزیزیان مسعود، یلفانی علی، غلامی بروجنی بهنام. تاثیر توانبخشی های ورزشی سنتی در مقایسه با ترکیب آنها با مداخلات روانشناختی بر حس عمقی مفصل مچ پا در افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا: یک مطالعه مروری نظام‌مند. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (12) :8469-8483
چکیده: (83 مشاهده)
مقدمه: اختلال حس عمقی یکی از مهمترین عوامل در پیشروی بی‌ثباتی مزمن مچ پا است. بنابراین هدف از این مطالعه مروری مقایسه تأثیر پروتکل‌های توانبخشی ورزشی و ترکیبی بر حس عمقی افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیک مطابق با دستورالعمل‌های ایجادشده توسط PRISMA انجام شد. جستجو در این مطالعه با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین (PubMed, Web of Science, Scapus and Science Direct) و موتور جست‌وجوگر Google Scholar از سال 2000 تا سال 2024 محدود به زبان انگلیسی و فارسی انجام شد. برای بررسی کیفیت مطالعات از مقیاس11-سوالی پدرو استفاده شد.
نتایج: با توجه به معیارهای ورود و خروج 13 مطالعه برای بررسی نتایج انتخاب شدند. پروتکل‌های توانبخشی ورزشی مرسوم (6 مطالعه) تمرینات تعادلی، حس عمقی و قدرتی بودند. توانبخشیهای ترکیبی (7 مطالعه) تمرینات عصبی عضلانی و نوروفیدبک، عصبی عضلانی و وستیبولار، عملکردی و آب درمانی و تمرینات تعادلی همراه با تمرینات شناختی بر حس عمقی افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا پرداخته بودند.
نتیجه‌گیری: تمرینات ترکیبی (عصبی عضلانی و نوروفیدبک) و (تعادلی و شناختی) در مقایسه با تمرینات ورزشی مرسوم باعث بهبود حس عمقی بیماران مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مج پا می‌شود. به نظر می‌رسد در توانبخشی این بیماران باید به بعدروانشناختی این بیماران اهمیت داده شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود در توانبخشی این بیماران از پروتکل‌های روانشناختی همراه با توانبخشیهای ورزشی مرسوم استفاده شود.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیک مطابق با دستورالعمل‌های ایجادشده توسط PRISMA انجام شد. جستجو در این مطالعه با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین (PubMed, Web of Science, Scapus and Science Direct) و موتور جست‌وجوگر Google Scholar از سال 2000 تا سال 2024 محدود به زبان انگلیسی و فارسی انجام شد. برای بررسی کیفیت مطالعات از مقیاس11-سوالی پدرو استفاده شد.
نتایج: با توجه به معیارهای ورود و خروج 13 مطالعه برای بررسی نتایج انتخاب شدند. پروتکل‌های توانبخشی ورزشی مرسوم (6 مطالعه) تمرینات تعادلی، حس عمقی و قدرتی بودند. توانبخشیهای ترکیبی (7 مطالعه) تمرینات عصبی عضلانی و نوروفیدبک، عصبی عضلانی و وستیبولار، عملکردی و آب درمانی و تمرینات تعادلی همراه با تمرینات شناختی بر حس عمقی افراد مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا پرداخته بودند.
نتیجه‌گیری: تمرینات ترکیبی (عصبی عضلانی و نوروفیدبک) و (تعادلی و شناختی) در مقایسه با تمرینات ورزشی مرسوم باعث بهبود حس عمقی بیماران مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مج پا می‌شود. به نظر می‌رسد در توانبخشی این بیماران باید به بعدروانشناختی این بیماران اهمیت داده شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود در توانبخشی این بیماران از پروتکل‌های روانشناختی همراه با توانبخشیهای ورزشی مرسوم استفاده شود.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
فیزیک پزشکی
دریافت: 1403/8/13 | پذیرش: 1403/11/2 | انتشار: 1403/12/15
دریافت: 1403/8/13 | پذیرش: 1403/11/2 | انتشار: 1403/12/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
