دوره 32، شماره 8 - ( آبان 1403 )
جلد 32 شماره 8 صفحات 8172-8160 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (549 مشاهده)
مقدمه: اضطراب اجتماعی با اضطراب معین، ناکارآمدی شناختی و هیجانی در موقعیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود و میتواند به رفتار اجتناب اجتماعی منجر شود. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی انتقاد از خود در رابطه بین ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی با اضطراب اجتماعی دانشجویان علوم پزشکی یزد بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که به شیوه معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی 1400-1401 بود. حجم نمونه 250 نفر تعیین و با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، ترس از ارزیابی منفی لری (1983)، فرم کوتاه شفقت به خود ریس و همکاران (2011) و خودانتقادی تامپسون و زاروف (2004) بود که به صورت برخط منتشر شد. در نهایت داده‌های 227 دانشجو به روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS version 16 و Amos24 تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و انتقاد از خود بر اضطراب اجتماعی معنی‌دار (۰/001>P)؛ اثر مستقیم خودمهربانی بر اضطراب اجتماعی دانشجویان غیرمعنی‌دار (۰/05<P) و اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی بر انتقاد از خود نیز معنی‌دار بوده است (۰/001>P). هم‌چنین نتایج بوت‌استراپ نیز نشان داد که اثر ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی به اضطراب اجتماعی از طریق انتقاد از خود معنی‌دار بوده است (۰/001>P).
نتیجه‌گیری: ترس از ارزیابی منفی به‌طور قابل‌توجهی بر اضطراب اجتماعی تأثیر می گذارد و نقش واسطه‌ای خودانتقادی را در این رابطه برجسته می‌کند.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که به شیوه معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی 1400-1401 بود. حجم نمونه 250 نفر تعیین و با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (1996)، ترس از ارزیابی منفی لری (1983)، فرم کوتاه شفقت به خود ریس و همکاران (2011) و خودانتقادی تامپسون و زاروف (2004) بود که به صورت برخط منتشر شد. در نهایت داده‌های 227 دانشجو به روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS version 16 و Amos24 تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و انتقاد از خود بر اضطراب اجتماعی معنی‌دار (۰/001>P)؛ اثر مستقیم خودمهربانی بر اضطراب اجتماعی دانشجویان غیرمعنی‌دار (۰/05<P) و اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی بر انتقاد از خود نیز معنی‌دار بوده است (۰/001>P). هم‌چنین نتایج بوت‌استراپ نیز نشان داد که اثر ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی به اضطراب اجتماعی از طریق انتقاد از خود معنی‌دار بوده است (۰/001>P).
نتیجه‌گیری: ترس از ارزیابی منفی به‌طور قابل‌توجهی بر اضطراب اجتماعی تأثیر می گذارد و نقش واسطه‌ای خودانتقادی را در این رابطه برجسته می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1403/4/30 | پذیرش: 1403/6/18 | انتشار: 1403/8/15
دریافت: 1403/4/30 | پذیرش: 1403/6/18 | انتشار: 1403/8/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |