دوره 32، شماره 2 - ( اردیبهشت 1403 )
جلد 32 شماره 2 صفحات 7504-7492 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (239 مشاهده)
مقدمه: با توجه به مشکلات تنظیم هیجان و مهارت‌های اجتماعی در نوجوانان با اختلالات طیف دوقطبی، یکی از روش‌هایی که می‌تواند به این نوجوانان کمک نماید، مداخلات روانی - اجتماعی است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخلات روانی - اجتماعی مبتنی بر شواهد بر عود علائم نوجوانان با اختلالات طیف دوقطبی بود.
روش بررسی: در پژوهش حاضر با جستجو در پایگاه سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) کلیدواژه‌های Psychosocial intervention، Recurrence، Bipolar disorder، Bipolar and related disorders، Adolescent انتخاب و در متون موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی انگلیسی نظیر Scopus، PsycINFO، PubMed، Web of Science و Google Scholar در بازه زمانی 2008 (از ماه مارس) تا 2023 (تا ماه دسامبر) مورد جستجو قرار گرفتند. در این مطالعه از راهنمای گزارش‌دهی مطالعات مروری نظام‌مند پریزما (PRISMA) استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش‌های انجام شده حاکی از وجود مشکلاتی در برنامه خواب، تنظیم هیجان، عملکرد اجتماعی و مهارت حل‌مسئله این نوجوانان است. اگرچه مداخلات دارویی خط مقدم درمان شیدایی است اما مداخلات روانی - اجتماعی با به‌کارگیری الگوهایی مانند آموزش روانی، درمان شناختی - رفتاری متمرکز بر فرزند و خانواده، رفتار درمانی دیالکتیکی، و ریتم درمانی بین‌فردی و اجتماعی به فرایند پایداری درمان کمک کرده و به عدم بازگشت علائم اختلال به‌طور موثری کمک می‌کند.
نتیجه‌گیری: درمان روانی - اجتماعی زودهنگام، همراه با مداخله دارو درمانی می‌تواند با تجهیز نوجوانان و خانواده‌هایشان به دانش و مهارت‌هایی برای ارتقای درک و مدیریت اختلال، تأثیر منفی علائم را کاهش داده و منجر به بهبود نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت شود.
روش بررسی: در پژوهش حاضر با جستجو در پایگاه سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) کلیدواژه‌های Psychosocial intervention، Recurrence، Bipolar disorder، Bipolar and related disorders، Adolescent انتخاب و در متون موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی انگلیسی نظیر Scopus، PsycINFO، PubMed، Web of Science و Google Scholar در بازه زمانی 2008 (از ماه مارس) تا 2023 (تا ماه دسامبر) مورد جستجو قرار گرفتند. در این مطالعه از راهنمای گزارش‌دهی مطالعات مروری نظام‌مند پریزما (PRISMA) استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش‌های انجام شده حاکی از وجود مشکلاتی در برنامه خواب، تنظیم هیجان، عملکرد اجتماعی و مهارت حل‌مسئله این نوجوانان است. اگرچه مداخلات دارویی خط مقدم درمان شیدایی است اما مداخلات روانی - اجتماعی با به‌کارگیری الگوهایی مانند آموزش روانی، درمان شناختی - رفتاری متمرکز بر فرزند و خانواده، رفتار درمانی دیالکتیکی، و ریتم درمانی بین‌فردی و اجتماعی به فرایند پایداری درمان کمک کرده و به عدم بازگشت علائم اختلال به‌طور موثری کمک می‌کند.
نتیجه‌گیری: درمان روانی - اجتماعی زودهنگام، همراه با مداخله دارو درمانی می‌تواند با تجهیز نوجوانان و خانواده‌هایشان به دانش و مهارت‌هایی برای ارتقای درک و مدیریت اختلال، تأثیر منفی علائم را کاهش داده و منجر به بهبود نتایج کوتاه‌مدت و بلندمدت شود.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1402/10/24 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/2/15
دریافت: 1402/10/24 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/2/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |