دوره 32، شماره 2 - ( اردیبهشت 1403 )
جلد 32 شماره 2 صفحات 7577-7563 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azarrang S, Parstesh M, Saremi A. Effect of Eight Weeks of Endurance Training on Some Oxidant and Antioxidant Indicators of Testicular Tissue of Diabetic Rats with Acute Morphine Withdrawal Syndrome. JSSU 2024; 32 (2) :7563-7577
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6149-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6149-fa.html
آذررنگ شهرام، پرستش محمد، صارمی عباس. اثر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی شاخص‌های اکسیدانی و آنتی‌اکسیدانی بافت بیضه موشهای صحرایی دیابتی همراه با سندروم حاد ترک مورفین. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (2) :7563-7577
چکیده: (115 مشاهده)
مقدمه: دیابت به همراه مورفین با ایجاد استرس اکسیداتیو، آسیب‌های متابولیسمی متعددی در بیضه‌ها ایجاد می‌کند. این مطالعه با هدف کاهش عوارض اکسیداتیو ناشی از دیابت و مورفین بر کیفیت باروری مردان با کمک تمرین هوازی فزاینده با شدت متوسط صورت گرفت.
روش بررسی: از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده شد. موشها به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: کنترل دیابت (D)، دیابت مورفینی (D.M)، دیابت+ تمرین استقامتی (D+ ET)، دیابت مورفینی+ تمرین استقامتی (D. M+ET). سپس القاء دیابت و مورفین انجام شد. گروه‌های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موشها کشته شدند و بافت بیضه آن‌ها جدا شد. شاخص‌های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی این مطالعه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و با استفاده از از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند.
نتایج: نتایج نشان داد غلظت شاخص اکسیدانی MDA گروه دیابت، نسبت به سایر گروها افزایش معناداری داشت (0/001 =p). با این‌حال تمرین استقامتی فزاینده باعث کاهش معنادار غلظت MDA (0/001 =p) و افزایش معنادار میزان شاخص های آنتی اکسیدانی TAC، GPX و SOD(0/001 =p) سایر گروه‌ها در مقایسه با گروه دیابت شد.
نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تمرین استقامتی فزاینده با شدت متوسط باعث کاهش شاخص اکسیدانی و افزایش شاخص‌های آنتی اکسیدانی در بافت بیضه موشهای دیابتی همراه با سندروم ترک شد. و این نشان دهنده کاهش عوارض ناباروری در موشها می‌باشد.
روش بررسی: از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده شد. موشها به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: کنترل دیابت (D)، دیابت مورفینی (D.M)، دیابت+ تمرین استقامتی (D+ ET)، دیابت مورفینی+ تمرین استقامتی (D. M+ET). سپس القاء دیابت و مورفین انجام شد. گروه‌های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موشها کشته شدند و بافت بیضه آن‌ها جدا شد. شاخص‌های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی این مطالعه اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 16 و با استفاده از از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند.
نتایج: نتایج نشان داد غلظت شاخص اکسیدانی MDA گروه دیابت، نسبت به سایر گروها افزایش معناداری داشت (0/001 =p). با این‌حال تمرین استقامتی فزاینده باعث کاهش معنادار غلظت MDA (0/001 =p) و افزایش معنادار میزان شاخص های آنتی اکسیدانی TAC، GPX و SOD(0/001 =p) سایر گروه‌ها در مقایسه با گروه دیابت شد.
نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد که تمرین استقامتی فزاینده با شدت متوسط باعث کاهش شاخص اکسیدانی و افزایش شاخص‌های آنتی اکسیدانی در بافت بیضه موشهای دیابتی همراه با سندروم ترک شد. و این نشان دهنده کاهش عوارض ناباروری در موشها می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین استقامتی، دیابت، مورفین، مالون‌دی‌آلدئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1402/10/4 | پذیرش: 1402/10/27 | انتشار: 1403/2/15
دریافت: 1402/10/4 | پذیرش: 1402/10/27 | انتشار: 1403/2/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
