دوره 32، شماره 4 - ( تیر 1403 )
جلد 32 شماره 4 صفحات 7753-7739 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1398.082
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Soltanzadeh H, Hojjati Bonab Z. Investigation of MIRs in Amphetamine Misusers. JSSU 2024; 32 (4) :7739-7753
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6126-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6126-fa.html
سلطان‌زاده حسین، حجتی بناب زهرا. بررسی میکروRNA ها در مبتلایان به سوءمصرف آمفتامین. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (4) :7739-7753
چکیده: (90 مشاهده)
مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر با مصرف کنترل نشده دارو و عود نیاز به مصرف دارو شناخته می‌شود. تغییرات در بیان ژن نقش مهمی در نوروپلاستیسیته مربوط به اعتیاد دارد، اما مکانیسم‌هایی که طی آن داروهایی اعتیادآور مدارهای انگیزشی مغز را بازسازی می‌کنند نامشخص است. میکروآرناها (miRNAs) یک گروه از RNA های کوچک غیرکدگذار اند که به مناطق ترجمه نشدنی ۳ پریم از mRNA های هدف خود متصل شده ترجمه را مهار و بیان ژن را سرکوب می کنند. هدف این مطالعه بررسی پروفایل و همچنین بیان متفاوت MIR 24 و MIR 329 در بیماران مبتلا به اختلال مصرف آمفتامین است.
روش بررسی: در این مطالعه بر روی 30 فرد مبتلا به سوء مصرف آمفتامین و 30 فرد که هیچ سابقه مصرف مواد محرک را نداشتند و به مراکز درمانی آذربایجان شرقی و غربی مراجعه کرده‌اند انجام گرفت. استخراج RNA مطابق کیت انجام شد. کمیت RNA استخراج شده توسط دستگاه نانودراپ بررسی شد. سپس به این RNAها با استفاده از آنزیم Poly(A) Polymerase دم پلی Aاضافه شده و سپس با استفاده از پرایمرهای ویژه و آنزیم Reverse transcriptase تبدیل به cDNA شدند. در نهایت با استفاده از روش qRT-PCR میزان بیان آن‌ها به‌صورت کمی و در مقایسه با گروه کنترل اندازه‌گیری گردید.
نتایج: در مطالعه حاضر، نتایج حاکی از آن است که بیان ژن MIR 24 افزایش بیان معنی‌داری در مقایسه با U6 وجود داشت. ژن MIR 24 نسبت به گروه کنترل در نمونه خون اخذ شده از افراد با اختلال سوءمصرف آمفامین حدود 9/02 برابرافزایش بیان داشت (P-value=0.049) و در خصوص ژن MIR 329 نسبت به گروه کنترل در نمونه خون اخذ شده از افراد با اختلال سوءمصرف آمفتامین حدود 0/007 برابرکاهش بیان داشت و ارتباط معنی‌داری مشاهده شد ((P-value=0.000.
نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده نشان دادند که تغییر بیان miR-24 و miR-329 در نمونه خون افراد مصرف کننده آمفتامین که ارتباط معناداری وجود داشت که احتمالا در ارتباط با اختلال در سوءمصرف آمفتامین بوده باشد و این miR احتمالا بالقوه قابلیت استفاده به عنوان یک مارکر تشخیصی غیرتهاجمی به¬منظور تشخیص اختلال در سوء مصرف آمفتامین دارا می‌باشند.
روش بررسی: در این مطالعه بر روی 30 فرد مبتلا به سوء مصرف آمفتامین و 30 فرد که هیچ سابقه مصرف مواد محرک را نداشتند و به مراکز درمانی آذربایجان شرقی و غربی مراجعه کرده‌اند انجام گرفت. استخراج RNA مطابق کیت انجام شد. کمیت RNA استخراج شده توسط دستگاه نانودراپ بررسی شد. سپس به این RNAها با استفاده از آنزیم Poly(A) Polymerase دم پلی Aاضافه شده و سپس با استفاده از پرایمرهای ویژه و آنزیم Reverse transcriptase تبدیل به cDNA شدند. در نهایت با استفاده از روش qRT-PCR میزان بیان آن‌ها به‌صورت کمی و در مقایسه با گروه کنترل اندازه‌گیری گردید.
نتایج: در مطالعه حاضر، نتایج حاکی از آن است که بیان ژن MIR 24 افزایش بیان معنی‌داری در مقایسه با U6 وجود داشت. ژن MIR 24 نسبت به گروه کنترل در نمونه خون اخذ شده از افراد با اختلال سوءمصرف آمفامین حدود 9/02 برابرافزایش بیان داشت (P-value=0.049) و در خصوص ژن MIR 329 نسبت به گروه کنترل در نمونه خون اخذ شده از افراد با اختلال سوءمصرف آمفتامین حدود 0/007 برابرکاهش بیان داشت و ارتباط معنی‌داری مشاهده شد ((P-value=0.000.
نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده نشان دادند که تغییر بیان miR-24 و miR-329 در نمونه خون افراد مصرف کننده آمفتامین که ارتباط معناداری وجود داشت که احتمالا در ارتباط با اختلال در سوءمصرف آمفتامین بوده باشد و این miR احتمالا بالقوه قابلیت استفاده به عنوان یک مارکر تشخیصی غیرتهاجمی به¬منظور تشخیص اختلال در سوء مصرف آمفتامین دارا می‌باشند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
