دوره 31، شماره 10 - ( دی 1402 )
جلد 31 شماره 10 صفحات 7178-7169 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (195 مشاهده)
مقدمه: کاسکوتا با نام فارسی سس یک گیاه انگلی با اثرات و کاربردهای بیولوژیک متفاوت است. ترکیبات و اثرات سس بستگی به میزبانی دارد که روی آن رشد می‌نماید. عمده ترکیبات آن فنل‌ها و فلاونوئیدها می‌باشند. با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی این ترکیبات، هدف از این پژوهش بررسی فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی و محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی گیاه سس رویش یافته بر بادرنجبویه و خارشتر و دو میزبان آن می‌باشد.
روش بررسی: عصاره‌های آبی، هیدروالکلی سس رویش یافته بر هر دو پایه به‌طور جداگانه تهیه شد. هم‌چنین عصاره هیدروالکلی گیاهان میزبان هم تهیه شد. محتوای فنل و فلاونوئید تام به ترتیب با استفاده از سنجش‌های رنگ‌سنجی با معرف فولین - سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی فعالیت آنتی‌اکسیدانی، توانایی عصاره‌ها در مهار رادیکال آزاد )DPPH 2,2-(diphenyl-1-picrylhydrazyl و ظرفیت آن‌ها در کاهندگی یون آهن3+ به روش FRAP سنجیده شد.
نتایج: نتایج نشان دادند که همه عصاره‌های مورد بررسی دارای محتوای فنلی و فلاونوئیدی قابل‌توجهی هستند. بیشترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی در عصاره‌های هیدروالکلی مشاهده شد که این نتیجه متناسب با میزان محتوای فنلی و فلاونوئیدی عصاره‌ها بود. ضمناً عصاره گیاهان میزبان غنی‌تر از عصاره انگل بودند. عصاره بادرنجبویه نیز از عصاره خارشتر از نظر هر چهار فاکتور مورد بررسی اثرات بهتری از خود نشان داد.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر، عصاره‌های هیدوالکلی گیاه سس غنی از ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی است که ممکن است عامل فعالیت آنتی‌اکسیدانی نیز باشد. البته ترکیبات و اثرات گیاه به میزبان وابسته است. در مطالعات آتی می‌توان گیاه را در میزبان های متفاوتی رشد داد.
روش بررسی: عصاره‌های آبی، هیدروالکلی سس رویش یافته بر هر دو پایه به‌طور جداگانه تهیه شد. هم‌چنین عصاره هیدروالکلی گیاهان میزبان هم تهیه شد. محتوای فنل و فلاونوئید تام به ترتیب با استفاده از سنجش‌های رنگ‌سنجی با معرف فولین - سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی فعالیت آنتی‌اکسیدانی، توانایی عصاره‌ها در مهار رادیکال آزاد )DPPH 2,2-(diphenyl-1-picrylhydrazyl و ظرفیت آن‌ها در کاهندگی یون آهن3+ به روش FRAP سنجیده شد.
نتایج: نتایج نشان دادند که همه عصاره‌های مورد بررسی دارای محتوای فنلی و فلاونوئیدی قابل‌توجهی هستند. بیشترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی در عصاره‌های هیدروالکلی مشاهده شد که این نتیجه متناسب با میزان محتوای فنلی و فلاونوئیدی عصاره‌ها بود. ضمناً عصاره گیاهان میزبان غنی‌تر از عصاره انگل بودند. عصاره بادرنجبویه نیز از عصاره خارشتر از نظر هر چهار فاکتور مورد بررسی اثرات بهتری از خود نشان داد.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه حاضر، عصاره‌های هیدوالکلی گیاه سس غنی از ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی است که ممکن است عامل فعالیت آنتی‌اکسیدانی نیز باشد. البته ترکیبات و اثرات گیاه به میزبان وابسته است. در مطالعات آتی می‌توان گیاه را در میزبان های متفاوتی رشد داد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فارماکوگنوزی
دریافت: 1402/7/15 | پذیرش: 1402/9/5 | انتشار: 1402/10/15
دریافت: 1402/7/15 | پذیرش: 1402/9/5 | انتشار: 1402/10/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |