دوره 31، شماره 11 - ( بهمن 1402 )
جلد 31 شماره 11 صفحات 7203-7194 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (200 مشاهده)
مقدمه: بیماری سل یکی از قدیمی‌ترین بیماری هایی است که از سالیان دور همراه با بشر بوده است. علی‌رغم کاهش بیماری‌های عفونی در کشور ایران اما هنوز بیماری سل در برخی نقاط کشور به‌خصوص جنوب ایران باقی مانده است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک بیماری سل در استان سیستان و بلوچستان می‌باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر به‌صورت مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام بیماران مبتلا به سل در استان سیستان و بلوچستان بود. داده‌ها به روش سرشماری و با استفاده از چک لیست استاندارد جمع آوری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-v16 و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی انجام گرفت.
نتایج: در این مطالعه پرونده 5382 بیمار مبتلا به سل مورد بررسی قرار گرفت. 2489 (42/6%) از بیماران مردان بودند. بیشترین گروه مبتلا افراد سالمند 2309 (39/5%) و 20 بیمار (0/34%) مبتلا به وبروس HIV بودند. 4309 از بیماران (73/8%) مبتلا به سل ریوی بودند. بین گروه سنی سالمند (0/04=P)، جنسیت زن (0/02= P)، ملیت غیر ایرانی (0/02=P)، و محل زندگی شهری (0/03=P)، رابطه معنی‌داری با ابتلا به سل وجود داشت. اما بین وضعیت ازدواج (0/06=P)، و سابقه زندان(0/07=P)، رابطه معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: روند بروز سل در طول پنج سال دارای نوساناتی بود، اما روند کلی بروز کاهشی بوده است. با توجه به اینکه برخی فاکتور‌ها مانند گروه‌های سنی، جنسی و علایمی مانند سرفه، کاهش وزن و درد قفسه سینه شانس ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. ویزیت به موقع و پایش منظم فرایند درمان بیماران نقش مهمی در راستای کاهش بروز موارد این بیماری می‌تواند داشته باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر به‌صورت مقطعی در سال 1401 انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل تمام بیماران مبتلا به سل در استان سیستان و بلوچستان بود. داده‌ها به روش سرشماری و با استفاده از چک لیست استاندارد جمع آوری شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-v16 و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی انجام گرفت.
نتایج: در این مطالعه پرونده 5382 بیمار مبتلا به سل مورد بررسی قرار گرفت. 2489 (42/6%) از بیماران مردان بودند. بیشترین گروه مبتلا افراد سالمند 2309 (39/5%) و 20 بیمار (0/34%) مبتلا به وبروس HIV بودند. 4309 از بیماران (73/8%) مبتلا به سل ریوی بودند. بین گروه سنی سالمند (0/04=P)، جنسیت زن (0/02= P)، ملیت غیر ایرانی (0/02=P)، و محل زندگی شهری (0/03=P)، رابطه معنی‌داری با ابتلا به سل وجود داشت. اما بین وضعیت ازدواج (0/06=P)، و سابقه زندان(0/07=P)، رابطه معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: روند بروز سل در طول پنج سال دارای نوساناتی بود، اما روند کلی بروز کاهشی بوده است. با توجه به اینکه برخی فاکتور‌ها مانند گروه‌های سنی، جنسی و علایمی مانند سرفه، کاهش وزن و درد قفسه سینه شانس ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. ویزیت به موقع و پایش منظم فرایند درمان بیماران نقش مهمی در راستای کاهش بروز موارد این بیماری می‌تواند داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بهداشت عمومی
دریافت: 1402/6/6 | پذیرش: 1402/9/5 | انتشار: 1402/11/15
دریافت: 1402/6/6 | پذیرش: 1402/9/5 | انتشار: 1402/11/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |