دوره 31، شماره 12 - ( اسفند 1402 )
جلد 31 شماره 12 صفحات 7380-7363 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (340 مشاهده)
مقدمه: شناسایی عواملی که بر تجربه بیمار تأثیر می‌گذارند برای اجرای استراتژی‌هایی که از مشارکت بیمار حمایت می‌کنند و در نهایت به نتایج سلامت بهتری دست می‌یابند، اهمیت بالایی دارند. مطالعه حاضر با هدف ارائه مدلی توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ای کمی - کیفی است که به‌صورت مقطعی به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با تخصیص مناسب در بیمارستان‌های دولتی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد بر روی 230 نفر از روسا، مدیران، مترون‌ها، سوپروایزرها، مسئولین بخش‌های بالینی و پاراکلینیکی و واحدهای ستادی بیمارستان، پرستاران و پزشکان انجام گردید. داده‌ها با استفاده از ابزار اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه محقق ساخته طراحی مدلی توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان جمع‌آوری شدند. تعیین توانایی مدل طراحی شده با در برازش به داده‌ها با روش تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS version 16 و نرم‌افزار Amos.v24 تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: پرسش‌نامه طراحی مدلی توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان دارای 8 حیطه و 61 گویه یا مؤلفه می‌باشد. در مطالعه حاضر نسبت مجذور کای به درجه آزادی معنادار بود (0/0001 p<) که نشان دهنده برازش مناسب مدل می‌باشد. مقدار شاخص GFI (Goodness of Fit Index) به میزان 0/93 برآورد شد که نشان می‌دهد برازش مدل مناسب می‌باشد. مقادیر GFI و AGFI (Adjusted goodness of fit index) برای مدل توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان بالاتر از 0/8 بود.
نتیجه‌گیری: سازمان‌ها و مراکز آموزش درمانی می‌توانند از این مدل در توانمندسازی بیماران استفاده نمایند. زمینه لازم برای ارتقاء توانمندسازی بیماران باید توسط دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های تحت پوشش فراهم شود.
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ای کمی - کیفی است که به‌صورت مقطعی به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با تخصیص مناسب در بیمارستان‌های دولتی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد بر روی 230 نفر از روسا، مدیران، مترون‌ها، سوپروایزرها، مسئولین بخش‌های بالینی و پاراکلینیکی و واحدهای ستادی بیمارستان، پرستاران و پزشکان انجام گردید. داده‌ها با استفاده از ابزار اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه محقق ساخته طراحی مدلی توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان جمع‌آوری شدند. تعیین توانایی مدل طراحی شده با در برازش به داده‌ها با روش تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS version 16 و نرم‌افزار Amos.v24 تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: پرسش‌نامه طراحی مدلی توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان دارای 8 حیطه و 61 گویه یا مؤلفه می‌باشد. در مطالعه حاضر نسبت مجذور کای به درجه آزادی معنادار بود (0/0001 p<) که نشان دهنده برازش مناسب مدل می‌باشد. مقدار شاخص GFI (Goodness of Fit Index) به میزان 0/93 برآورد شد که نشان می‌دهد برازش مدل مناسب می‌باشد. مقادیر GFI و AGFI (Adjusted goodness of fit index) برای مدل توانمندسازی بیماران بستری در بیمارستان بالاتر از 0/8 بود.
نتیجه‌گیری: سازمان‌ها و مراکز آموزش درمانی می‌توانند از این مدل در توانمندسازی بیماران استفاده نمایند. زمینه لازم برای ارتقاء توانمندسازی بیماران باید توسط دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های تحت پوشش فراهم شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |