دوره 31، شماره 8 - ( آبان 1402 )
جلد 31 شماره 8 صفحات 6954-6944 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (431 مشاهده)
مقدمه: اثرات محافظتی فعالیت بدنی بر قلب در پژوهش‌های پیشین مورد مطالعه قرار گرفته است. با این وجود، نیاز به بررسی بیشتر مکانیزم‌های محافظتی احساس می‌شود. مطالعه حاضر به بررسی اثرات محافظتی شنای تداومی و تناوبی بر فاکتورهای مورفولوژیک قلبی، آپلین و فاکتور شبه انسولینی-1 رت‌های ویستار پرداخت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 27 سر موش نر ویستار در گروه کنترل (6n= )، شَم (5n= )، تمرین تداومی (8n= ) و تناوبی (8n= ) به‌طور تصادفی قرار گرفتند. در این تمرین 12 هفته‌ای، گروه تداومی 5 روز در هفته با افزایش مدت شنا و گروه تناوبی 4 روز در هفته با افزایش وزنه تمرین نمودند. وزن قلب و بطن چپ، فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با تحلیل واریانس یک سویه و آزمون توکی در سطح 0/05 در نرم‌افزارversion 16 SPSS تحلیل گردید.
نتایج: وزن کل قلب در گروه‌های تداومی و تناوبی به‌طور معناداری بیشتر از گروه شَم (0/02P= ، 0/02P= ) و کنترل (0/02P= ، 0/02P= ) بود. وزن بطن چپ در گروه تداومی نسبت به دو گروه شَم (0/03P= ) و کنترل ( 0/01P= )؛ و گروه تناوبی با کنترل (0/01P= ) بالاتر بود. غلظت آپلین در گروه کنترل با تناوبی و تداومی (0/00P= و0/02P= ) و شَم با تناوبی و تداومی (0/02P= و0/04P= ) تفاوت معنادار داشت. فاکتور شبه انسولینی-1 نیز در گروه کنترل با تناوبی و تداومی تفاوت معنادار داشت (0/01P= و0/01P= ).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین شنای تناوبی و تداومی با تنظیم فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اثر مثبتی بر حفاظت قلبی داشته و سبب هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب می‌شوند.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 27 سر موش نر ویستار در گروه کنترل (6n= )، شَم (5n= )، تمرین تداومی (8n= ) و تناوبی (8n= ) به‌طور تصادفی قرار گرفتند. در این تمرین 12 هفته‌ای، گروه تداومی 5 روز در هفته با افزایش مدت شنا و گروه تناوبی 4 روز در هفته با افزایش وزنه تمرین نمودند. وزن قلب و بطن چپ، فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با تحلیل واریانس یک سویه و آزمون توکی در سطح 0/05 در نرم‌افزارversion 16 SPSS تحلیل گردید.
نتایج: وزن کل قلب در گروه‌های تداومی و تناوبی به‌طور معناداری بیشتر از گروه شَم (0/02P= ، 0/02P= ) و کنترل (0/02P= ، 0/02P= ) بود. وزن بطن چپ در گروه تداومی نسبت به دو گروه شَم (0/03P= ) و کنترل ( 0/01P= )؛ و گروه تناوبی با کنترل (0/01P= ) بالاتر بود. غلظت آپلین در گروه کنترل با تناوبی و تداومی (0/00P= و0/02P= ) و شَم با تناوبی و تداومی (0/02P= و0/04P= ) تفاوت معنادار داشت. فاکتور شبه انسولینی-1 نیز در گروه کنترل با تناوبی و تداومی تفاوت معنادار داشت (0/01P= و0/01P= ).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین شنای تناوبی و تداومی با تنظیم فاکتور شبه انسولینی-1 و آپلین اثر مثبتی بر حفاظت قلبی داشته و سبب هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب می‌شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1402/1/20 | پذیرش: 1402/4/13 | انتشار: 1402/8/15
دریافت: 1402/1/20 | پذیرش: 1402/4/13 | انتشار: 1402/8/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |