دوره 31، شماره 8 - ( آبان 1402 )
جلد 31 شماره 8 صفحات 6964-6955 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (572 مشاهده)
مقدمه: عفونت هلیکوباکتر پیلوری به‌عنوان یکی از مشکلات بهداشتی در دنیا شناخته می‌شود و ابتلای هم‌زمان افراد دیابتی با هلیکوباکتر پیلوری در بروز مشکلات بهداشتی و اقتصادی در جهان نقش دارد. مطالعه حاضر به‌منظور بررسی شیوع سرمی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران با دیابت نوع دو در شهر گناباد انجام شده است.
روش بررسی: مطالعه حاضر به روش مورد - شاهدی و در شهر گناباد انجام شد. تعداد افراد شرکت کننده در مطالعه 168 نفر بودند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و جامعه مورد مطالعه افراد دیابتی نوع دو و غیردیابتی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر گناباد بودند. پس از اخذ رضایت آگاهانه از افراد، چهار میلی‌لیتر خون وریدی از افراد مبتلا به دیابت نوع دو و گروه کنترل اخذ گردید و سنجش آنتی‌بادی IgG در مقابل هلیکوباکتر پیلوری با روش الیزا و قند خون ناشتا و نیز هموگلوبین گلیکوزیله HbA1C)) )، با روش کالری‌متری اندازه‌گیری گردید. پس از ورود داده‌ها با نرم‌افزارversion 16 SPSS با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و رگرسیون لجستیک، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: در مطالعه حاضر 71/4 درصد از مبتلایان به دیابت نوع 2، دارای آنتی‌بادی IgG بر علیه باکتری هلیکوباکتر پیلوری بودند. نسبت شانس ابتلا به دیابت در افراد با IgG مثبت 1/37 برابر افرادی بود که IgG منفی داشتند و این ارتباط از لحاظ آماری معنادار است )0/003 = (P.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیردیابتی، شایع‌تر بود و همچنین در افراد دیابتی ارتباط آماری معناداری بین طول مدت دیابت، سابقه خانوادگی دیابت و سابقه مصرف دخانیات با ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری دیده نشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر به روش مورد - شاهدی و در شهر گناباد انجام شد. تعداد افراد شرکت کننده در مطالعه 168 نفر بودند. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و جامعه مورد مطالعه افراد دیابتی نوع دو و غیردیابتی مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر گناباد بودند. پس از اخذ رضایت آگاهانه از افراد، چهار میلی‌لیتر خون وریدی از افراد مبتلا به دیابت نوع دو و گروه کنترل اخذ گردید و سنجش آنتی‌بادی IgG در مقابل هلیکوباکتر پیلوری با روش الیزا و قند خون ناشتا و نیز هموگلوبین گلیکوزیله HbA1C)) )، با روش کالری‌متری اندازه‌گیری گردید. پس از ورود داده‌ها با نرم‌افزارversion 16 SPSS با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و رگرسیون لجستیک، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: در مطالعه حاضر 71/4 درصد از مبتلایان به دیابت نوع 2، دارای آنتی‌بادی IgG بر علیه باکتری هلیکوباکتر پیلوری بودند. نسبت شانس ابتلا به دیابت در افراد با IgG مثبت 1/37 برابر افرادی بود که IgG منفی داشتند و این ارتباط از لحاظ آماری معنادار است )0/003 = (P.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیردیابتی، شایع‌تر بود و همچنین در افراد دیابتی ارتباط آماری معناداری بین طول مدت دیابت، سابقه خانوادگی دیابت و سابقه مصرف دخانیات با ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری دیده نشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
میکروبیولوژی
دریافت: 1401/12/16 | پذیرش: 1402/3/7 | انتشار: 1402/8/15
دریافت: 1401/12/16 | پذیرش: 1402/3/7 | انتشار: 1402/8/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |