دوره 31، شماره 11 - ( بهمن 1402 )
جلد 31 شماره 11 صفحات 7242-7235 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (364 مشاهده)
مقدمه: لیکن‌پلان یک بیماری پوستی _ مخاطی نسبتا شایع و مزمن، با علت ناشناخته است. واکنش‌های لیکنوئید دهانی به ضایعاتی اطلاق می‌شود که از نظر بالینی و هیستوپاتولوژی با لیکن‌پلان مشابه است اما علت آن متفاوت می‌باشد. ماست‌سل‌ها مسئول تجمع سلول‌های التهابی در بافت همبند هستند. هدف مطالعه بررسی نقش ماست‌سل‌ها پاتوژنز این دو گروه از ضایعات است.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 26 نمونه از لیکن‌پلاندهانی و ضایعات واکنشی لیکنوئیدی و 5 نمونه از فیبروم تحریکی انجام شد. پس از رنگ آمیزی با گیمسا، مقاطع زیر میکروسکوپ نوری (400 *) مشاهده و تعداد ماست‌سل‌ها شمارش شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون‌های آماریT-test، من ویتنی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: تعداد کل ماست‌سل‌ها و ماست‌سل‌های دگرانوله در دو گروه نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری بالاتر بود (P<0/05) ولی تعداد کل ماست‌سل‌ها ، تعداد ماست‌سل‌های دگرانوله و نسبت ماست‌سل‌های دگرانوله به کل ماست‌سل‌ها بین دو گروه ضایعات اختلاف معناداری نداشت (P>0/05).
نتیجه‌گیری: ماست‌سل‌ها در پاتوژنز لیکن‌پلان و ضایعات واکنشی لیکنوئید دهانی نقش دارند. تعداد ماست‌سل‌های دگرانوله و نسبت ماست‌سل‌های دگرانوله به کل ماست‌سل‌ها نمی‌تواند کمک چندانی به افتراق این دو گروه از ضایعات بکند. معاینات بالینی و تاریخچه مناسب و توجه به فاکتورهای اتیولوژیک آن‌ها نقش به‌سزایی در افتراق این دو گروه دارند.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 26 نمونه از لیکن‌پلاندهانی و ضایعات واکنشی لیکنوئیدی و 5 نمونه از فیبروم تحریکی انجام شد. پس از رنگ آمیزی با گیمسا، مقاطع زیر میکروسکوپ نوری (400 *) مشاهده و تعداد ماست‌سل‌ها شمارش شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون‌های آماریT-test، من ویتنی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: تعداد کل ماست‌سل‌ها و ماست‌سل‌های دگرانوله در دو گروه نسبت به گروه کنترل به‌طور معناداری بالاتر بود (P<0/05) ولی تعداد کل ماست‌سل‌ها ، تعداد ماست‌سل‌های دگرانوله و نسبت ماست‌سل‌های دگرانوله به کل ماست‌سل‌ها بین دو گروه ضایعات اختلاف معناداری نداشت (P>0/05).
نتیجه‌گیری: ماست‌سل‌ها در پاتوژنز لیکن‌پلان و ضایعات واکنشی لیکنوئید دهانی نقش دارند. تعداد ماست‌سل‌های دگرانوله و نسبت ماست‌سل‌های دگرانوله به کل ماست‌سل‌ها نمی‌تواند کمک چندانی به افتراق این دو گروه از ضایعات بکند. معاینات بالینی و تاریخچه مناسب و توجه به فاکتورهای اتیولوژیک آن‌ها نقش به‌سزایی در افتراق این دو گروه دارند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |