مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش تحول مثبت نوجوانی و شفقت به خود در گرایش به پرخاشگری دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر یزد انجام شد.
روش بررسی: طرح پژوهش در این مطالعه از نوع توصیفی - همبستگی بود. شرکتکنندگان در این پژوهش 362 دانشآموز دختر مقطع متوسطه دوم دبیرستانهای شهر یزد در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که بر اساس نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها از پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی گلدهف و همکاران (2014)، پرسشنامه شفقت به خود نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل دادهها با روش همبستگی مبتنی بر رویکرد مدلیابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار 21AMOS انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد که تحول مثبت نوجوانی اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر شفقت به خود (0/66=β و 0/01> P) و اثر مستقیم، منفی و معناداری بر پرخاشگری (0/33- = β و 0/01 >P) و شفقت به خود اثر مستقیم، منفی و معناداری بر پرخاشگری (0/29- = β و 0/01 > P) در دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهر یزد دارد.
نتیجهگیری: شفقت به خود در ارتباط بین تحول مثبت نوجوانی و پرخاشگری در دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهر یزد نقش واسطهای دارد و با افزایش تحول مثبت نوجوانی و شفقت به خود در نوجوانان میتوان گرایش آنها به پرخاشگری کاهش داد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی دریافت: 1401/10/26 | پذیرش: 1401/12/24 | انتشار: 1402/6/15