دوره 31، شماره 9 - ( آذر 1402 )                   جلد 31 شماره 9 صفحات 7029-7022 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.18502/ssu.v31i9.14185

XML English Abstract Print

بررسی ایمونوهسیتوشیمیایی بروز MDM2 در ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دنتی ژروس
نجمه جعفری* ، سید حسین طباطبایی ، فاطمه کردگاری
چکیده:   (818 مشاهده)
مقدمه: کیست دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست  (OKC)دو تا از شایع‌ترین کیست‌های رشدی تکاملی ادنتوژنیک می‌باشند. مکانیسم رشدی و رفتار بیولوژیکی متفاوت OKC به علت فاکتورهای ناشناخته ذاتی دراپیتلیوم یا فعالیت آنزیماتیک دیواره آن است P53.  در تنظیم مسیرهای ترمیم، DNA  آپوپتوز، آنژیوژنز و حفظ ثبات ژنومی نقش دارد و به‌صورت منفی به‌وسیله تقابل با (Murine double minute2 ) MDM2  تنظیم می‌گردد. هدف این مطالعه بررسی بروز MDM2 به‌عنوان نشانگر مهم تکثیر و تنظیم چرخه سلولی در OKC و کیست دنتی ژروس می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، بروز پروتئین MDM2 در مناطق سوپرابازال و بازال اپیتلیوم 15 نمونه از هر یک از کیست‌های دنتی ژروس و OKC با استفاده از تکنیک ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. در نهایت داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS version 16  شده و با استفاده از آزمون آماری t-test  آنالیز شد.
نتایج: بروز MDM2  در هر دو ناحیه بازال و سوپرابازال در OKC بالاتر از کیست دنتی ژروس بود؛ اما ارتباط معنی‌داری دیده نشد (P:0.551) ،(P: 0.825 ) .میزان بیان این مارکر در هر دو گروه مورد بررسی در ناحیه سوپرابازال به طور معنی‌داری بالاتر از ناحیه بازال بود(P: 0.005) ، (P: 0.004).
نتیجه‌گیری: بیان بالاتر MDM2 در OKC به‌خصوص در نواحی سوپرابازال می‌تواند نشان‌دهنده نقش ثانویه این پروتئین در پاتوژنز، رشد و گسترش این کیست باشد و فرآیندهای تکثیر، آپوپتوز و تمایز، تأییدکننده ماهیت نئوپلاستیک و رفتار بیولوژیک خاص این ضایعه می‌باشد.
 
واژه‌های کلیدی: MDM2، کیست دنتی ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست
متن کامل [PDF 796 kb]   (311 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (406 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: پاتولوژی
دریافت: 1401/9/14 | پذیرش: 1402/1/28 | انتشار: 1402/9/15
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.