دوره 31، شماره 3 - ( خرداد 1402 )
جلد 31 شماره 3 صفحات 6462-6455 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (942 مشاهده)
مقدمه: وجود جابهجایی دندان به عنوان یک ناهنجاری در موقعیت دندان در دو دندان مجاور در نظر گرفته می‌شود. بیشترین مکانی که جابهجایی رخ می‌دهد بین دندان کانین و پرمولر اول فک بالا می‌باشد. جابهجایی دندان ممکن است همراه با سایر آنومالی‌های دندانی مانند هیپودنشیا، بیش از حد ماندن دندان شیری و دندان‌های اضافی اتفاق بیفتد. دندان‌های اضافی می‌توانند در هر ناحیه‌ای از قوس دندانی ایجاد شوند. با این وجود، همراهی دندان اضافی با جابهجایی در ناحیه کانین یک شرایط نادر است. هدف از این گزارش، معرفی یک بیمار دارای دندان‌های کانین اضافه همراه با جابهجایی می‌باشد. پسر 14 ساله فاقد هرگونه مشکل اسکلتال، سیستمیک، متابولیک و ذهنی، به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی یزد ارجاع شد. در بررسی کلینیکی جابهجایی کانین بالا در ناحیه قدامی فک بالا که منجر به بی‌نظمی و بیرون‌زدن باکالی دندان کانین اصلی فک بالا شده است. این دندان کانین اضافه همراه با جابهجایی بر اساس معاینات معمول رادیولوژیک کشف شد.
نتیجه‌گیری: وجود دندان اضافه همراه با جابهجایی معمولاً باعث ایجاد مشکلات اکلوژن و فانکشنال در بیماران می‌شود. در این موارد میبایست جهت برنامهریزی طرح درمان مناسب جراحی، ارتودنتیک، ترمیمی از بیماران معاینه کامل کلینیکی و رادیوگرافیک همراه با تاریخچه دقیق، به عمل آید. تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از این مشکلات ضروری است.
نتیجه‌گیری: وجود دندان اضافه همراه با جابهجایی معمولاً باعث ایجاد مشکلات اکلوژن و فانکشنال در بیماران می‌شود. در این موارد میبایست جهت برنامهریزی طرح درمان مناسب جراحی، ارتودنتیک، ترمیمی از بیماران معاینه کامل کلینیکی و رادیوگرافیک همراه با تاریخچه دقیق، به عمل آید. تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از این مشکلات ضروری است.
نوع مطالعه: گزارش مورد |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
دریافت: 1401/9/12 | پذیرش: 1402/1/29 | انتشار: 1402/3/15
دریافت: 1401/9/12 | پذیرش: 1402/1/29 | انتشار: 1402/3/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |