دوره 31، شماره 1 - ( فروردین 1402 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 6326-6313 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (299 مشاهده)
مقدمه: دوکسوروبیسین دارویی فراگیردردرمان انواع سرطان‌ها است که به دلیل عوارض مختلف دربافت‌های بدن مصرف آن محدود شده است لذا پژوهش حاضر اثرهمزمان تمرین هوازی ومصرف نانو‌میسل کورکومین را بربیان ژن آنزیم‌های (GlutathionPeroxidase)GPX،(Catalase)Cat (Superoxide dismutase)SODو(Malondialdehyde)MDAدربافت قلب موش‌های ماده بالب سی با سرطان پستان القایی درفاز درمانی بادوکسوروبیسین مورد تحقیق قرارگرفت.
روش بررسی: دراین پژوهش که از نوع کاربردی و از نظرکنترل متغیر‌ها به صورت تجربی واز حیث مکان اجرا، آزمایشگاهی بود 36سر موش بالب سی به‌طور تصادفی به 6 گروه سالم، بیمار، بیمار دوکسوربیسین، بیمار دوکسوروبیسین و تمرین، بیمار دوکسوروبیسین و مکمل نانوکورکومین و بیمار دوکسوروبیسین، تمرین هوازی و مکمل تقسیم شدند. القای سرطان پستان با سلول‌های MC4- L2 انجام شد. دوکسوروبیسین2 mg/kg به صورت زیرصفافی به تعداد 6 مرتبه و در روزهای 28،21،14،7،1 و35 تزریق، برنامه هوازی 5جلسه در هفته به مدت42روز با افزایش سرعت نوارگردان در هر دو هفته شامل 14، 16و18متر بر دقیقه و مصرف نانوکورکومین با دوز 100 mg/kg بود. دادههای جمعآوری شده با version 16 SPSS و با آنالیز واریانس دو طرفه و در جهت نرمال بودن توزیع فراوانی با شاخصهای چولگی،کشیدگی و آزمون ناپارامتریک کلموگروف-اسمیرنوف باسطح معنی داری درآزمون‌ها 0/05انجام شد.
نتایج: شش هفته تمرین هوازی تاثیری دربیان ژن‌های GPX، MDAو SODدر گروه‌های هدف نداشت ولی به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن Cat شد (P≤ 0/ 05). مصرف مکمل نانوکورکورمین به مدت 6 هفته سبب کاهش بیان ژنMDA و به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن‌های GPX، SODو Cat شد.6 هفته تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکورمین به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن Cat در شد (P≤ 0/ 05) اما تاثیری بر بیان ژنGPX ،MDA و SOD نداشت.
نتیجه‌گیری: تمرین‌های هوازی ومصرف مکمل نانوکورکورمین مجزا و یا همزمان می‌تواند در کاهش عوارض سمیت قلبی داروی دوکسوروبیسین در بیماران مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.
روش بررسی: دراین پژوهش که از نوع کاربردی و از نظرکنترل متغیر‌ها به صورت تجربی واز حیث مکان اجرا، آزمایشگاهی بود 36سر موش بالب سی به‌طور تصادفی به 6 گروه سالم، بیمار، بیمار دوکسوربیسین، بیمار دوکسوروبیسین و تمرین، بیمار دوکسوروبیسین و مکمل نانوکورکومین و بیمار دوکسوروبیسین، تمرین هوازی و مکمل تقسیم شدند. القای سرطان پستان با سلول‌های MC4- L2 انجام شد. دوکسوروبیسین2 mg/kg به صورت زیرصفافی به تعداد 6 مرتبه و در روزهای 28،21،14،7،1 و35 تزریق، برنامه هوازی 5جلسه در هفته به مدت42روز با افزایش سرعت نوارگردان در هر دو هفته شامل 14، 16و18متر بر دقیقه و مصرف نانوکورکومین با دوز 100 mg/kg بود. دادههای جمعآوری شده با version 16 SPSS و با آنالیز واریانس دو طرفه و در جهت نرمال بودن توزیع فراوانی با شاخصهای چولگی،کشیدگی و آزمون ناپارامتریک کلموگروف-اسمیرنوف باسطح معنی داری درآزمون‌ها 0/05انجام شد.
نتایج: شش هفته تمرین هوازی تاثیری دربیان ژن‌های GPX، MDAو SODدر گروه‌های هدف نداشت ولی به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن Cat شد (P≤ 0/ 05). مصرف مکمل نانوکورکورمین به مدت 6 هفته سبب کاهش بیان ژنMDA و به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن‌های GPX، SODو Cat شد.6 هفته تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل نانوکورکورمین به‌طور معناداری سبب افزایش بیان ژن Cat در شد (P≤ 0/ 05) اما تاثیری بر بیان ژنGPX ،MDA و SOD نداشت.
نتیجه‌گیری: تمرین‌های هوازی ومصرف مکمل نانوکورکورمین مجزا و یا همزمان می‌تواند در کاهش عوارض سمیت قلبی داروی دوکسوروبیسین در بیماران مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1401/9/6 | پذیرش: 1401/10/17 | انتشار: 1402/1/15
دریافت: 1401/9/6 | پذیرش: 1401/10/17 | انتشار: 1402/1/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |