تمرکز زدایی به معنای فرآیند توزیع تصمیمگیری به سطوح محیطی تر فعالیت یا ارایه خدمت است. اساساً عدم تمرکز در حاکمیت دولتها چنانچه به خوبی برنامهریزی و اجرا شود میتواند فرصتهای مهمی را برای توسعه انسانی در جوامع فراهم آورد. مطالعه فرآیند مزبور در نقاط مختلف دنیا نشان میدهد که بیشترین تمرکززدایی در کشورهای توسعه یافته اروپایی صورت گرفته و در مقایسه با آن، منطقه خاورمیانه درصد پایینتری از تمرکززدایی بهره میبرد. تمرکززدایی در کشورهای مختلف عمدتاً در محورهای سیاستگزاری و تأمین منابع مالی و اقتصادی میباشد. بسیاری از نظامهای سلامت در دنیا تمرکززدایی را به عنوان اصلیترین جز از فرآیند اصلاح در نظام سلامت به کار میگیرند. تمرکززدایی در نظام سلامت با هدفهای افزایش تأثیر مداخلات درمانی و بهداشتی، تحقق عدالت، کارآمدی بالاتر در نظام سلامت، ارتقای کیفیت، تأمین مالی مناسب و عادلانه و برنامهریزی برای انتخاب مناسبترین مداخله براساس اولویتهای منطقه صورت میپذیرد. برای تحقق تمرکززدایی طیفی از انتخابها در زمینههای مختلف موجود است که دولت میبایست میزان تمرکززدایی را براساس آن تنظیم نماید. بدیهی است چنانچه شرایط تمرکززدایی در برخی از حیطهها فراهم نیامده باشد اقدام به این فرآیند میتواند منجربه بروز عوارضی گردد.

متن کامل [PDF 111 kb]   (4356 دریافت)