دوره 30، شماره 12 - ( اسفند 1401 )
جلد 30 شماره 12 صفحات 6198-6185 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (477 مشاهده)
مقدمه: نفروپاتی دیابت یک عارضه شایع در بیماران مبتلا به دیابت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژنهای TGF-b1 و SMAD7 در بافت کلیه موشهای صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی سالمند بود.
روش بررسی: در این پژوهش ۳۶ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ۲۱ ماهه، با وزن ۳۴۰ تا ۳۹۰ گرم به روش تصادفی به سه گروه کنترل سالم، دیابت، تمرین- دیابت تقسیم شدند. گروه تمرین- دیابت به مدت شش هفته، پنج روز در هفته تمرینات تناوبی شدید را انجام دادند و گروههای کنترل سالم و دیابت هیچگونه تمرینی انجام ندادند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی موشهای صحرایی قربانی شدند و بافت کلیه جهت بررسی بیان ژنهای TGF-b1 و SMAD7 به روش Real- Time PCR استخراج شد. برای تعیین تفاوت بین گروهها از تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری0/05>p استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرمافزارversion 16 SPSS انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد که شش هفته تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش معناداری بیان ژن TGF-b1 بافت کلیه نسبت به گروه دیابت شد (0/001=p). همچنین افزایش معناداری در بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه در گروه تمرین- دیابت نسبت به گروه دیابت مشاهده شد (0/008=p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش حاضر به نظر میرسد، تمرین تناوبی با شدت بالا میتواند با کاهش بیان ژن TGF-b1 و افزایش بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه اثرات محافظتی در برابر نفروپاتی را اعمال کند. به دلیل این که این پژوهش روی موشهای صحرایی دیابتی سالمند صورت گرفته، پیشنهاد میشود تا این روش تمرینی در مدلهای انسانی دیابتی بررسی و تایید گردد.
روش بررسی: در این پژوهش ۳۶ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ۲۱ ماهه، با وزن ۳۴۰ تا ۳۹۰ گرم به روش تصادفی به سه گروه کنترل سالم، دیابت، تمرین- دیابت تقسیم شدند. گروه تمرین- دیابت به مدت شش هفته، پنج روز در هفته تمرینات تناوبی شدید را انجام دادند و گروههای کنترل سالم و دیابت هیچگونه تمرینی انجام ندادند. ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی موشهای صحرایی قربانی شدند و بافت کلیه جهت بررسی بیان ژنهای TGF-b1 و SMAD7 به روش Real- Time PCR استخراج شد. برای تعیین تفاوت بین گروهها از تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری0/05>p استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرمافزارversion 16 SPSS انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد که شش هفته تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش معناداری بیان ژن TGF-b1 بافت کلیه نسبت به گروه دیابت شد (0/001=p). همچنین افزایش معناداری در بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه در گروه تمرین- دیابت نسبت به گروه دیابت مشاهده شد (0/008=p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش حاضر به نظر میرسد، تمرین تناوبی با شدت بالا میتواند با کاهش بیان ژن TGF-b1 و افزایش بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه اثرات محافظتی در برابر نفروپاتی را اعمال کند. به دلیل این که این پژوهش روی موشهای صحرایی دیابتی سالمند صورت گرفته، پیشنهاد میشود تا این روش تمرینی در مدلهای انسانی دیابتی بررسی و تایید گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1401/6/6 | پذیرش: 1401/8/22 | انتشار: 1401/12/15
دریافت: 1401/6/6 | پذیرش: 1401/8/22 | انتشار: 1401/12/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |