مقدمه: برای اصلاح و ترمیم پارگی شبکیه طروق مختلف جراحی وجود دارد و در این پژوهش نقش رتینوپکسی در ترمیم جداشدگی رگماتوژن شبکیه با روشهای متفاوت در مراجعین به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی قزوین طی سالهای 82-1372 مورد مقایسه قرار گرفته است. روش بررسی: این تحقیق به روش Outcome study انجام شد. سن، جنس، میزان عیوب انکساری، وضعیت عدسی، دید، سوراخ شبکیه، میزان تغییرات پرولیفراتیو (PVR) در 3 گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه اول شامل 47 چشم که برای آنها کرایوپکسی از طریق اسکلرا در زمان عمل انجام شده بود. گروه دوم شامل 30 چشم بودند که برای آنها فتوکوآگولیشن با لیزر 3 تا 7 روز بعد از عمل انجام شده بود. گروه سوم شامل 41 چشم بودند که بدون رتینوپکسی مورد عمل اسکلرال باکلینگ (S/B) قرار گرفته بودند. برای تمام بیماران باکل اسکلرا به صورت Encircling و یا Segmental انجام پذیرفته بود. تخلیه مایع زیر شبکیه (SRFD) و یا تزریق هوا به داخل ویتره برای بعضی بیماران انجام شده بود. نتایج عمل به تفکیک نوع عمل با و بدون رتینوپکسی در بیمارانی که حداقل 3 ماه پیگیری داشتند مشخص و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. نتایج: اختلاف مشخصی از نظر سن، جنس، عیب انکساری، وضعیت عدسی، سوراخ شبکیه(تعداد، نوع، محل)، حدت بینایی، قبل و بعد از عمل در سه گروه فوق یافت نشد. موفقیت عمل در گروه اول 6/91%، در گروه دوم 7/86% و در گروه سوم 6/97% بود که از نظر آماری معنیدار نبودند(05/0(P>. نتیجه گیری: در ترمیم جداشدگی شبکیه عمل اسکلرال باکلینگ بدون رتینوپکسی میتواند موفقیت آمیز باشد

متن کامل [PDF 119 kb]   (2581 دریافت)