دوره 30، شماره 7 - ( مهر 1401 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 5088-5077 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ramesh S, Besharat M A, Soltanian-Zadeh H, Rostami R, Vasheghani Farahani A, Farahani H. Prediction of Vasovagal Syncope based on Body Vigilance and Alexithymia Variables. JSSU 2022; 30 (7) :5077-5088
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5634-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5634-fa.html
رامش سمیه، بشارت محمدعلی، سلطانیان‌زاده حمید، رستمی رضا، واشقانی فراهانی علی، فراهانی حجت اله. پیش‌بینی سنکوپ وازوواگال بر اساس متغیرهای گوش به زنگی بدنی و ناگویی هیجانی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1401; 30 (7) :5077-5088
چکیده: (692 مشاهده)
مقدمه: سنکوپ وازوواگال شایع ترین نوع سنکوپ است است و حملات سنکوپ مکرر می‌تواند تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی مبتلایان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سنکوپ وازوواگال بر اساس متغیرهای گوش به‌زنگی بدنی و ناگویی هیجانی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل بیماران مبتلا به سنکوپ وازوواگال مراجعه‌کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال ۱۴۰۰ می‌باشد. به شیوه نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 50 بیمار مبتلا به سنکوپ وازوواگال و 54 فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس گوش به زنگی بدنی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بود. تحلیل داده‌ها با روش آماری تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم‌افزارversion 16 SPSS در سطح 0/05 انجام شد.
نتایج: نتایج آزمون هاسمر ‐لمشو (0/255P=, χ2=3/07 ) نشان‌دهنده نیکویی برازش مدل بود. طبق نتایج آزمون رگرسیون لجستیک، برآورد ضریب برای ناگویی هیجانی 0/053- و برای گوش به زنگی بدنی 0/017- بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل، در بیماران سنکوپ وازوواگال با طراحی اقداماتی مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی و گوش به زنگی بدنی می‌توان آن‌ها را در جهت بهبودی و کاهش حملات سنکوپ یاری رساند.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل بیماران مبتلا به سنکوپ وازوواگال مراجعه‌کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال ۱۴۰۰ می‌باشد. به شیوه نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 50 بیمار مبتلا به سنکوپ وازوواگال و 54 فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس گوش به زنگی بدنی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بود. تحلیل داده‌ها با روش آماری تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم‌افزارversion 16 SPSS در سطح 0/05 انجام شد.
نتایج: نتایج آزمون هاسمر ‐لمشو (0/255P=, χ2=3/07 ) نشان‌دهنده نیکویی برازش مدل بود. طبق نتایج آزمون رگرسیون لجستیک، برآورد ضریب برای ناگویی هیجانی 0/053- و برای گوش به زنگی بدنی 0/017- بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل، در بیماران سنکوپ وازوواگال با طراحی اقداماتی مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی و گوش به زنگی بدنی می‌توان آن‌ها را در جهت بهبودی و کاهش حملات سنکوپ یاری رساند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1400/9/27 | پذیرش: 1400/12/2 | انتشار: 1401/7/15
دریافت: 1400/9/27 | پذیرش: 1400/12/2 | انتشار: 1401/7/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
