دوره 30، شماره 7 - ( مهر 1401 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 5041-5032 |
برگشت به فهرست نسخه ها
صبا غریبی 
، شیوا آقایی ، انسیه شهوازیان ، محمدباقر محمودی ، محمدحسین سهامی‌فرد ، پریسا کلاهدوز ، احسان فراشاهی یزد*
، شیوا آقایی ، انسیه شهوازیان ، محمدباقر محمودی ، محمدحسین سهامی‌فرد ، پریسا کلاهدوز ، احسان فراشاهی یزد*
چکیده: (555 مشاهده)
مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت مستعد پیشروی عوارض مرتبط با شبکیه هستند. تاکنون چندین ژن در ارتباط با پیشروی رتینوپاتی گزارش شده است که گروهی از این ژنها، ژنهای درگیر در رگزایی هستند. ژنهای CXCL12 و CXCR4 از جمله مهمترین ژنها در این مسیر هستند که کمتر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتهاند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط میان پلی‌مورفیسم ژنهای CXCL12 (rs1801157) و CXCR4 (rs2228014) و ریسک ابتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیرشونده در جمعیت یزد می باشد.
روش بررسی: در مطالعه مورد-شاهدی حاضر پلی‌مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 در میان 103 بیمار مبتلا به دیابت در قالب دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، گروه شاهد شامل 49 بیمار مبتلا به دیابت بوده که عارضه رتینوپاتی را نشان نداده‌اند و گروه مورد از 54 بیمار دیابتی دارای عارضه رتینوپاتی تکثیر شونده تشکیل شده است. تعیین ژنوتیپ پلی‌مورفیسم rs2228014 با استفاده از روش ARMS-PCR و واریانت rs1801157 به روش RFLP-PCR صورت گرفت. به منظور تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزاز SPSS version 16 و آزمون کای-دو استفاده گردید.
نتایج: مدل های ژنتیکی مربوط به پلی مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیرشونده در مقایسه با گروه کنترل، اختلاف معناداری از لحاظ آماری نشان نداد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: این مطالعه ارتباط معناداری میان پلی‌مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 و ریسک ابتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیرشونده نشان نداد. ارزیابی این پلی‌مورفیسم‌ها در جمعیت‌های مختلف و گسترده‌تر به منظور کسب نتایج دقیق‌تر پیشنهاد می‌گردد.
روش بررسی: در مطالعه مورد-شاهدی حاضر پلی‌مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 در میان 103 بیمار مبتلا به دیابت در قالب دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، گروه شاهد شامل 49 بیمار مبتلا به دیابت بوده که عارضه رتینوپاتی را نشان نداده‌اند و گروه مورد از 54 بیمار دیابتی دارای عارضه رتینوپاتی تکثیر شونده تشکیل شده است. تعیین ژنوتیپ پلی‌مورفیسم rs2228014 با استفاده از روش ARMS-PCR و واریانت rs1801157 به روش RFLP-PCR صورت گرفت. به منظور تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزاز SPSS version 16 و آزمون کای-دو استفاده گردید.
نتایج: مدل های ژنتیکی مربوط به پلی مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیرشونده در مقایسه با گروه کنترل، اختلاف معناداری از لحاظ آماری نشان نداد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: این مطالعه ارتباط معناداری میان پلی‌مورفیسم‌های rs2228014 و rs1801157 و ریسک ابتلا به رتینوپاتی دیابتی تکثیرشونده نشان نداد. ارزیابی این پلی‌مورفیسم‌ها در جمعیت‌های مختلف و گسترده‌تر به منظور کسب نتایج دقیق‌تر پیشنهاد می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |