دوره 29، شماره 12 - ( اسفند 1400 )                   جلد 29 شماره 12 صفحات 4392-4382 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.18502/ssu.v29i12.8974

XML English Abstract Print

مطالعه نظری برهمکنش مشتقات ایساتین استخلاف شده در ناحیه 1و3 با خواص ضد التهابی بر آنزیم‌های سیکلو‌اکسیژناز 1 و 2 به روش داکینگ مولکولی
الهام جعفری* ، فرشید حسن زاده ، نهال خیام باشی ، ولی اله حاج هاشمی
چکیده:   (860 مشاهده)
مقدمه: التهاب به‌عنوان پاسخ دفاعی بدن به همراه بیماری‌های مختلف دیده می‌شود. پروستاگلندین‌های واسطه‌های اصلی التهاب هستند که توسط آنزیم سیکلواکسیژناز تولید می‌شوند. پس مهارکنندگان این انزیم می‌توانند در درمان التهاب موثر باشند. گزارشاتی مبنی از مهار این آنزیم توسط مشتقات ایساتین به‌منظور کنترل التهاب وجود دارد. ایساتین ترکیبی هتروسیکل می‌باشد که مشتقات آن پروفایل بیولوژیکی برجسته‌ای در مطالعات شیمی دارویی به‌ویژه اثرات ضد التهابی نشان داده‌اند. در این مطالعه مشتقاتی از ایساتین از نظر برهمکنش با آنزیم‌های سیکلو‌اکسیژناز مورد بررسی قرار گرفتند تا از تطابق نتایج عملی با تئوری بتوان مکانیسم احتمالی را پیشنهاد داد.
روش بررسی: در این طرح تعدادی از مشتقات سنتز شده ایساتین که اثرات ضد التهابی در آزمایشات برون‌تن نشان داده‌اند از نظر برهمکنش با آنزیم‌های سیکلواکسیژناز 1و2 توسط نرم‌افزار داکینگ ارزیابی شدند هم‌چنین خواص فارماکوکینتیک و پیروی از قانون لیپینسکی ترکیبات سنتز شده توسط برنامهSwiss ADME  مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که ترکیبات I2و I3  کمترین مقادیر انرژی اتصال به هر دو فرم از آنزیم سیکلواکسیژناز را دارا می‌باشند. ترکیبات مطالعه شده همگی از قانون لیپینسکی پیروی می‌کنند.
نتیجه‌گیری: ترکیبات I2و I3 در مطالعات ضد التهاب برون تن اثرات ضدالتهاب متوسطی نشان دادندکه در تطابق با مطالعات داکینگ می‌باشد و می‌تواند تاییدی بر مکانیسم احتمالی این ترکیبات از طریق مهار این آنزیم باشد. مطالعات مهار آنزیم توسط این مشتقات از طریق کیت‌های تشخیصی نیز برای تایید بیشتر لازم می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: ایساتین، التهاب‌، سیکلواکسیژناز، داکینگ مولکولی
متن کامل [PDF 880 kb]   (363 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (419 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر
دریافت: 1400/6/1 | پذیرش: 1400/9/10 | انتشار: 1400/12/15
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.