مقدمه: بیماری لیشمانیوز جلدی یکی از بیماریهای مشترک بین انسان و دام بوده و هدف این مطالعه، الگوی بیان ژنهای پیش التهابی در سلولهای نوتروفیل و مقایسه آن با الگوی بیان این ژنها در سلولهای طحال در روند بیماری، جهت ارائه یک چارچوب استاندارد برای تشخیص مراحل مختلف بیماری و مراحل بهبود آن است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 106×2 فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور به صورت داخل جلدی در ناحیه قاعده دم موش ماده نژاد BALB/c تزریق و پس از بروز زخم جلدی، حیوانات به گروه اول (کنترل) بدون درمان و گروه دوم تحت درمان با دارو گلوکانتیم به مدت سی روز و به صورت تزریق داخل زخمی تقسیم شدند، در پایان هفته دوم و هفته چهارم از درمان، بیان ژن سایتوکاینهای IL-12p35، CCL3، CCL4، IL-12p40، TNF-α، CCL5، IL -1α، IL-1β، IFN-γ و CCR5 در سلولهای نوتروفیل خون محیطی و سلولهای طحال با استفاده از تکنیک PCR معمولی انجام شد. دادهها با نرمافزارversion 16 SPSS و با آزمونهای تی، آنالیز یکطرفه و توکی تحلیل شدند (0/05˂ P).
نتایج: در موشهای آلوده به لیشمانیا، قبل از انجام درمان با دارو گلوکانتیم، ژنهای IFN-γ، IL-1β، CCR5، CCL-5، IL-12p40، IL-12p35 و در نوتروفیلهای خون محیطی فقط IFN-γدر طحال بیان شد که با الگوی بیان ژنها در گروه درمانی با گلوکانتیم متفاوت بود.
نتیجهگیری: سایتوکاینهای IFN-γ, IL-12, TNF-α از فاکتورهای مهم در پاسخ ایمنی علیه انگل لیشمانیا بوده و عدم بیان این ژنها در طی دوره عفونت بهدنبال فقدان دریافت دارو استاندارد گلوکانتیم در موارد مبتلا میتواند موجب پیشرفت ضایعه زخم گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
انگل شناسی دریافت: 1399/9/9 | پذیرش: 1399/12/10 | انتشار: 1400/11/15