دوره 30، شماره 3 - ( خرداد 1401 )                   جلد 30 شماره 3 صفحات 4669-4656 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1003 مشاهده)
مقدمه: فتوترمال‌تراپی یک روش درمانی برای سرطان است که در آن از نانوذرات پلاسمونی به منظور تبدیل نور مادون قرمز به گرمای موضعی استفاده می­شود. به دلیل خواص پلاسمونیک نانوذرات طلا، از این ترکیبات به عنوان عوامل کنتراست استفاده شد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تجربی است. روش مورد استفاده برای سنتز نانو ذرات کروی و میله‌ای طلا در این تحقیق روش دانه‌گذاری است. نانوذرات سنتز شده با ترکیبات مختلف مانند ریفامپیسین، کوئرستین و RGD (Arginylglycylasparic acid) متصل شدند. سپس خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نانوذرات به روش DLS ، UV-Vis و TEM مورد بررسی قرار گرفت. هم‌چنین تست سمیت سلولی بر رده سلولی MCF-7 (Michigan Cancer Foundation-7) انجام شد. درصد زنده­مانی سلول­ها با استفاده از نرم­افزار prism محاسبه شد. تفاوت­ها از طریق آزمون تحلیل واریانس (Analysis of variance (ANOVA)) با استفاده از نرم افزار SPSS version 16 مقایسه گردید.
نتایج: در تست UV نانوذرات میله­ای دو پیک در محدوده 523 نانومتر و 738 نانومتر و در مورد نانوذرات کروی هم در طول موج 535 مشاهده گردید که نشان دهنده سنتز صحیح و بدون ناخالصی و با سایز مناسب می‌باشد. در تست سلولی کاهش میزان زنده‌ماندن سلول در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. در 24 ساعت اول نانوذرات کروی بیشترین کشندگی را داشته است تا جایی که در غلظت 20 میکروگرم بر میلی­لیتر تقریباً 50 درصد کشندگی داشته است. هم‌چنین با گذشت 48 ساعت در غلظت‌های پایین، نانوذرات میلهای نتایج بهتری نشان دادند بنابراین مناسبترند. با هدفمند کردن نانوذرات برای سلولهای سرطانی خاص، می‌توان علاوه بر استفاده در کشندگی سلولهای سرطانی، از تاثیر این نانوذرات بر سلولهای سالم جلوگیری کرد. با کنژوگه کردن ترکیبات مختلف بر سطح این نانوذرات هم میتوان جذب سلولی را افزایش داد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق، به نظر می­‌رسد نانوذرات میله­‌ای طلا با غلظت کم برای فتوترمال تراپی مناسب‌تر هستند.
 
متن کامل [PDF 1062 kb]   (505 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1410 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر
دریافت: 1399/8/24 | پذیرش: 1400/2/12 | انتشار: 1401/3/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.