Ethics code: مقاله مروری است و نیاز به کد اخلاق ندارد
چکیده: (2492 مشاهده)
مقدمه: با توسعه هیدروژلها از حدود نیم قرن پیش، کاربرد آنها در حوزههای مختلف پزشکی از جمله دارورسانی شاهد گسترش قابلتوجهی بوده است. هیدروژلهای مورد استفاده در این حوزه با پلیمرهای مصنوعی نظیر پلیوینیلپیرولیدون، پلیوینیلالکل و یا پلیمرهای طبیعی نظیر کیتوزان، آگارز، و اسیدهیالورونیک جهت توسعه حاملهای دارویی زیست سازگار، تجزیهپذیر و غیر ایمونوژنیک تولید میشوند. با این حال، محدودیتهایی نیز از قبیل عدم پاسخگویی مناسب به تحریک، همگنی کم و ظرفیت بارگیری ضعیف برای داروهای آبگریز، به دلیل ماهیت آب دوست هیدروژل، استفاده از هیدروژلها برای انتقال دارو را محدود کرده است. استفاده از نانوذرات در ساختار هیدروژلها جهت تولید نانوکامپوزیت هیدروژل منجر به برقراری برهمکنشهای متنوعتری نظیر هیدروژنی و الکترواستاتیک نسبت به برهمکنش کوالانسی بین پلیمرهای هیدروژل میشود. این برهمکنشها، علاوه بر تقویت خواص مکانیکی هیدروژل و همگنی بیشتر منجر به انتقال هدفمند به کمک عوامل پاسخگو به تحریک متنوع، رهایش پایدار و افزایش بارگذاری داروهای آبگریز که طیف وسیعی از داروها در حوزه درمان سرطان و زخم پوشها را در برمیگیرند میشود.
نتیجهگیری: بررسی پژوهشهای صورت گرفته در 20 سال اخیر نشان میدهد کاربرد نانوکامپوزیت هیدروژلها در دارورسانی شامل طیف گسترده روشهای تولید، نوع نانوذرات استفاده شده برای ایجاد مکانیسمهای تحریک متنوع و کاربردهای درمانی است. اهداف این تحقیقات تولید سامانههایی هوشمند برای رهایش کنترل شده تحت عوامل تحریک بوده تا با انتقال هدفمند و طولانی مدت دارو دفعات دریافت دارو را کاهش و از اثرات مخرب روشهای متداول درمان سرطان مانند شیمیدرمانی و عوارض زخمهای مزمن به کمک رهایش فاکتورهای رشد بکاهند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
سایر دریافت: 1399/6/28 | پذیرش: 1400/1/7 | انتشار: 1400/7/10