دوره 29، شماره 1 - ( فروردین 1400 )                   جلد 29 شماره 1 صفحات 3374-3355 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1440 مشاهده)
مقدمه: آسیب طناب نخاعی (SCI) سبب بروز جراحات ویرانگری در مبتلایان می‌­شود. مکانیسم­‌های اصلی پاتوژنز آسیب ثانویه شامل انحطاط عصبی، گلیوز و التهاب هستند. آسیب نخاعی وارده، اختلال یا نارسایی در چندین اندام را به علت نقش حیاتی نخاع در تنظیم عملکردهای بدن، القاء می­کند. استئوپروز تحت عنوان پیامدی از آسیب نخاعی شناخته می­‌شود که در اکثریت قریب به اتفاق هر بیمار مبتلا به آسیب نخاعی رخ می­‌دهد.
در نگارش این مقاله مروری از مقالات نمایه شده در پایگاه­های اطلاعاتی
Science Direct, Scopus, Pubmed  Springer Science  و Google scholar استفاده شدند. مجموعه مقالات بررسی ‌شده شامل 120 مقاله بود که تحقیقات کیفی و کمّی مربوط به 57 سال (از سال 1962 تا سال 2019) را به زبان‌ انگلیسی دربرداشت. این مقاله مروری بر پایه 120 مقاله مذکور و با استفاده از کلمات کلیدی آسیب نخاعی، استئوپروز، التهاب، استئوبلاست و استئوکلاست نگارش شده است.
نتیجه‌گیری: اگرچه عدم وزن­‌گیری اندام­‌های حرکتی عاملی مهم در پاتوژنز استئوپروز به‌دنبال آسیب نخاعی است، اما التهاب، ضایعه عصبی و تغییرات هورمونی نیز در این فرآیند مشارکت می‌­کنند. تغییرات هورمونی با واسطه آسیب نخاعی ممکن است با چند مکانیسم در بروز استئوپروز پس از آسیب نخاعی شرکت کنند. این مکانیسم­‌ها عبارت­ند از: افزایش دفع کلیوی و کاهش جذب روده­‌ای کلسیم و بالتبع بالانس منفی یون کلسیم؛ کمبود ویتامین D؛ تضعیف عملکرد غدد جنسی و مهار فعالیت استئوآنابولیک (استخوان­سازی) استروئیدهای جنسی؛ افزایش لپتین خون؛ سرکوب هیپوفیزی هورمون پاراتورمون و هم‌چنین کاهش مقادیر استخوان متعاقب آسیب نخاعی ممکن است (حداقل بخشی از آن) مستقیماً به­‌وسیله مقاومت به ‌انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین ایجاد شود.
متن کامل [PDF 662 kb]   (607 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (4390 مشاهده)  
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: جراحی
دریافت: 1399/6/1 | پذیرش: 1399/8/26 | انتشار: 1400/1/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.