دوره 27، شماره 12 - ( اسفند 1398 )
جلد 27 شماره 12 صفحات 2191-2180 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2236 مشاهده)
مقدمه: به‌دلیل کاهش اکسپوژر غیرضروری بیمار به اشعه ایکس در اثر تجویز منطقی رادیوگرافی، باید دندان‌پزشک اطلاعات کافی از تجویز رادیوگرافی داشته باشد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی برروی دندانپزشکان عمومی شاغل در شهر یزد انجام شد که به روش نمونه‌گیری آسان وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌ای سه قسمتی، شامل اطلاعات دموگرافیک دندانپزشکان (سن، جنس، سابقه کار)، یافته‌های کلینیکی موثر در تجویز رادیوگرافی و تشخیص کاربرد انواع رادیوگرافی استفاده شد. جهت محاسبه آماری از آزمون‌های Chi-squere و ANOVA استفاده شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; Version 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: در این مطالعه 120 دندان‌پزشک با میانگین سنی 9/88±37/38 شرکت داشتند. عواملی که بیشترین تأثیر را برروی تصمیم‌گیری دندانپزشکان عمومی در تجویز انواع رادیوگرافی داشت، طرح درمان جراحی (87/5%)، درد دندان (75%)، بهداشت دهانی ضعیف و پرکردگی وسیع دندانی (73/3%) بود و ترس از اکسپوژر اشعه ایکس، از کم اثرترین عوامل بود. رادیوگرافی انتخابی اکثر شرکت‌کنندگان برای تشخیص پوسیدگی‌های سطح اکلوزال، پری‌اپیکال (55 %) بود که با توجه به مطالعات انجام شده در این زمینه رادیوگرافی مؤثر، بایت‌وینگ می‌باشد. هم‌چنین رادیوگرافی انتخابی اکثر دندانپزشکان برای پوسیدگی بین دندانی، بایت‌وینگ (88/3 %) بود که با نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه هم‌خوانی دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می‌توان گفت جامعه دندانپزشکان آگاهی اندکی در زمینه تجویز رادیوگرافی برای تشخیص پوسیدگی‌های اکلوزال دارند. اما در زمینه تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی نظر اکثر دندانپزشکان صحیح بود. از این رو برگزاری دوره‌های بازآموزی، به‌منظور حفظ و ارتقاء سطح آگاهی دندانپزشکان و آشنایی آن‌ها با جدید‌ترین تکنیک‌های رادیوگرافی مهم است.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی برروی دندانپزشکان عمومی شاغل در شهر یزد انجام شد که به روش نمونه‌گیری آسان وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌ای سه قسمتی، شامل اطلاعات دموگرافیک دندانپزشکان (سن، جنس، سابقه کار)، یافته‌های کلینیکی موثر در تجویز رادیوگرافی و تشخیص کاربرد انواع رادیوگرافی استفاده شد. جهت محاسبه آماری از آزمون‌های Chi-squere و ANOVA استفاده شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; Version 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: در این مطالعه 120 دندان‌پزشک با میانگین سنی 9/88±37/38 شرکت داشتند. عواملی که بیشترین تأثیر را برروی تصمیم‌گیری دندانپزشکان عمومی در تجویز انواع رادیوگرافی داشت، طرح درمان جراحی (87/5%)، درد دندان (75%)، بهداشت دهانی ضعیف و پرکردگی وسیع دندانی (73/3%) بود و ترس از اکسپوژر اشعه ایکس، از کم اثرترین عوامل بود. رادیوگرافی انتخابی اکثر شرکت‌کنندگان برای تشخیص پوسیدگی‌های سطح اکلوزال، پری‌اپیکال (55 %) بود که با توجه به مطالعات انجام شده در این زمینه رادیوگرافی مؤثر، بایت‌وینگ می‌باشد. هم‌چنین رادیوگرافی انتخابی اکثر دندانپزشکان برای پوسیدگی بین دندانی، بایت‌وینگ (88/3 %) بود که با نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه هم‌خوانی دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می‌توان گفت جامعه دندانپزشکان آگاهی اندکی در زمینه تجویز رادیوگرافی برای تشخیص پوسیدگی‌های اکلوزال دارند. اما در زمینه تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی نظر اکثر دندانپزشکان صحیح بود. از این رو برگزاری دوره‌های بازآموزی، به‌منظور حفظ و ارتقاء سطح آگاهی دندانپزشکان و آشنایی آن‌ها با جدید‌ترین تکنیک‌های رادیوگرافی مهم است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
دریافت: 1398/10/22 | پذیرش: 1399/2/29 | انتشار: 1399/2/29
دریافت: 1398/10/22 | پذیرش: 1399/2/29 | انتشار: 1399/2/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |