دوره 30، شماره 11 - ( بهمن 1401 )
جلد 30 شماره 11 صفحات 6135-6126 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (686 مشاهده)
مقدمه: IGF-1 یک هورمون پلیپپتیدی است که در توسعه، بازسازی عضلات اسلکتی نقش حیاتی دارد. -1 IGF فعالسازی مسیرهای آنابولیک نظیر PI3K و IRS-1/2 مجموعهای از سیگنالهای آنابولیک درون سلولی را فعال میکند. هدف از این تحقیق تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر محورIGF1 ،PI3K و حساسیت به انسولین در عضله نعلی رتهای دیابتی نوع 2 بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ، تعداد 14 سر موش نر ویستار 8 تا 10 هفتهای و القای دیابت نوع 2 (دیابت نوع 2 به شیوه تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ در گروههای دیابتی القاء شد) و به 2 گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. موش های گروه کنترل در طول مطالعه تمرین نداشته درحالیکه گروه مقاومتی 8 هفته تمرین را به تعداد 5 جلسه در هفته اجرا نمودند. تمرینات مقاومتی در هر جلسه در قالب 10 تکرار با فواصل استراحتی 90 ثانیهای به صورت صعود از نردبان 26 پلهای به ارتفاع یک متر با شیب عمودی 85 درصد بود و اعمال وزنه به قاعده دم موش اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونهگیری خون از قلب و استخراج بافت عضله نعلی انجام گرفت. جهت تعیین بیان ژنها از روش Real Time- PCR و برای مقایسه متغیرها از آزمون آنوای یک طرفه و برای مقایسه متغیرها بین گروههای از آزمون تی مستقل استفاده شد. کلیه بررسیهای آماری با استفاده از نرمافزارversion 16 SPSS انجام گرفت.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بیان ژن IGF-1 و PI3K درعضله نعلی موشهای دیابتی گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با موشهای دیابتی گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/001=p) (0/011=p). میزان حساسیت انسولین سرم در موشهای دیابتی گروه تمرین نسبت به موشهای دیابتی گروه کنترل تفاوت معنیداری نداشت (0/778=p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد اجرای هشت هفته تمرینات مقاومتی میتواند محرک قوی بر بیان ژن IGF-1 و PI3K و عدم تغییر در حساسیت به انسولین در عضله نعلی موشهای دیابتی نوع 2 شود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ، تعداد 14 سر موش نر ویستار 8 تا 10 هفتهای و القای دیابت نوع 2 (دیابت نوع 2 به شیوه تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ در گروههای دیابتی القاء شد) و به 2 گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. موش های گروه کنترل در طول مطالعه تمرین نداشته درحالیکه گروه مقاومتی 8 هفته تمرین را به تعداد 5 جلسه در هفته اجرا نمودند. تمرینات مقاومتی در هر جلسه در قالب 10 تکرار با فواصل استراحتی 90 ثانیهای به صورت صعود از نردبان 26 پلهای به ارتفاع یک متر با شیب عمودی 85 درصد بود و اعمال وزنه به قاعده دم موش اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونهگیری خون از قلب و استخراج بافت عضله نعلی انجام گرفت. جهت تعیین بیان ژنها از روش Real Time- PCR و برای مقایسه متغیرها از آزمون آنوای یک طرفه و برای مقایسه متغیرها بین گروههای از آزمون تی مستقل استفاده شد. کلیه بررسیهای آماری با استفاده از نرمافزارversion 16 SPSS انجام گرفت.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بیان ژن IGF-1 و PI3K درعضله نعلی موشهای دیابتی گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با موشهای دیابتی گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/001=p) (0/011=p). میزان حساسیت انسولین سرم در موشهای دیابتی گروه تمرین نسبت به موشهای دیابتی گروه کنترل تفاوت معنیداری نداشت (0/778=p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد اجرای هشت هفته تمرینات مقاومتی میتواند محرک قوی بر بیان ژن IGF-1 و PI3K و عدم تغییر در حساسیت به انسولین در عضله نعلی موشهای دیابتی نوع 2 شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/5/1 | انتشار: 1401/11/15
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/5/1 | انتشار: 1401/11/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |