دوره 27، شماره 12 - ( اسفند 1398 )
جلد 27 شماره 12 صفحات 2179-2170 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2376 مشاهده)
مقدمه: فعالیت ورزشی منظم یک راهکار مفید در کاهش مارکرهای التهابی است، اما هنوز مشخص نیست، کدام برنامه تمرینی مطلوبتر است. بنابراین، در پژوهش حاضر، اثر 12 هفته تمرین مقاومتی کمشدت و هوازی تناوبی شدید بر سطوح سرمی اینترلوکین-6 و مارکرهای مقاومت انسولین در مردان چاق و جوان مقایسه شد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمهتجربی، 38 مرد چاق و جوان (سن = 5/2±28/4 سال و چربی بدن% = 1/5±27/5) بهطور تصادفی در گروههای تمرین مقاومتی کمشدت (14 نفر)، هوازی تناوبی شدید (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برای مقایسه با مردان چاق، یک گروه از مردان غیرچاق (سن = 5/9±27/0 سال، چربی بدن% = 2/6 ± 15/5 و 15 نفر) در مطالعه وارد شد. آزمودنیها به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته برنامههای تمرین (گروه مقاومتی کمشدت: 10 حرکت با شدت 50-30 درصد یک تکرار بیشینه و گروه هوازی تناوبی شدید: 16 دقیقه دویدن بهصورت تناوبی با شدت 90-80 درصد ضربان قلب بیشینه و 3 دقیقه ریکاوری بین تناوبها) اجرا کردند. دادهها با استفاده از SPSS نسخه 18 تحلیل شد.
نتایج: آزمون t مستقل نشان داد غلظت گلوکز (0/01=P)، انسولین (0/04=P) و شاخص مقاومت انسولین (0/02=P) در مردان چاق بالاتر از مردان غیرچاق بود، اما تفاوت معناداری در غلظت IL-6 مشاهده نگردید (0/14 = P). تحلیل واریانس دوطرفه مشخص کرد، پس از برنامههای تمرین، انسولین و شاخص مقاومت انسولین بهطور مشابه و معناداری کاهش یافتند (0/05<P)، اما تغییر معناداری در گلوکز و IL-6 مشاهده نگردید (0/05P>).
نتیجه‌گیری: در مجموع، مارکرهای مقاومت انسولین در مردان چاق بالاتر از مردان غیرچاق بود، اما تفاوت معناداری در IL-6 در این گروهها مشاهده نشد. پس از برنامههای تمرین، انسولین و شاخص مقاومت انسولین بهطور مشابه و معناداری کاهش یافت، اما تغییر معناداری در گلوکز و IL-6ایجاد نگردید.
روش بررسی: در این مطالعه نیمهتجربی، 38 مرد چاق و جوان (سن = 5/2±28/4 سال و چربی بدن% = 1/5±27/5) بهطور تصادفی در گروههای تمرین مقاومتی کمشدت (14 نفر)، هوازی تناوبی شدید (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برای مقایسه با مردان چاق، یک گروه از مردان غیرچاق (سن = 5/9±27/0 سال، چربی بدن% = 2/6 ± 15/5 و 15 نفر) در مطالعه وارد شد. آزمودنیها به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته برنامههای تمرین (گروه مقاومتی کمشدت: 10 حرکت با شدت 50-30 درصد یک تکرار بیشینه و گروه هوازی تناوبی شدید: 16 دقیقه دویدن بهصورت تناوبی با شدت 90-80 درصد ضربان قلب بیشینه و 3 دقیقه ریکاوری بین تناوبها) اجرا کردند. دادهها با استفاده از SPSS نسخه 18 تحلیل شد.
نتایج: آزمون t مستقل نشان داد غلظت گلوکز (0/01=P)، انسولین (0/04=P) و شاخص مقاومت انسولین (0/02=P) در مردان چاق بالاتر از مردان غیرچاق بود، اما تفاوت معناداری در غلظت IL-6 مشاهده نگردید (0/14 = P). تحلیل واریانس دوطرفه مشخص کرد، پس از برنامههای تمرین، انسولین و شاخص مقاومت انسولین بهطور مشابه و معناداری کاهش یافتند (0/05<P)، اما تغییر معناداری در گلوکز و IL-6 مشاهده نگردید (0/05P>).
نتیجه‌گیری: در مجموع، مارکرهای مقاومت انسولین در مردان چاق بالاتر از مردان غیرچاق بود، اما تفاوت معناداری در IL-6 در این گروهها مشاهده نشد. پس از برنامههای تمرین، انسولین و شاخص مقاومت انسولین بهطور مشابه و معناداری کاهش یافت، اما تغییر معناداری در گلوکز و IL-6ایجاد نگردید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1398/1/8 | پذیرش: 1398/5/27 | انتشار: 1399/2/29
دریافت: 1398/1/8 | پذیرش: 1398/5/27 | انتشار: 1399/2/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |