دوره 28، شماره 4 - ( تیر 1399 )
جلد 28 شماره 4 صفحات 2594-2584 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1613 مشاهده)
مقدمه: بررسی تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر نیروهای عکس‌العمل زمین هنگام راه رفتن در افراد مبتلا به استئوآرتریت بخش داخلی زانو.
روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی بوده که با یک طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون در دو گروه کنترل (سالم و بیمار) و یک گروه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. آزمودنی‌ها 21 نفر مرد سالم و 42 نفر مرد بیمار مبتلا به‌استئوآرتریت داخلی زانو بودند که بر اساس شاخص کلگرن- لورنس و شاخص بصری درد به 2 گروه تجربی و کنترل بیمار تقسیم شدند. گروه تجربی به‌مدت شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. حرکت راه رفتن به جلو با استفاده از دو صفحه نیروی kistler و توسط نرم‌افزارهای Vicon Nexus 1.8.5، Polygon 4.1.2 تحلیل گردید. پس از جمع‌آوری داده‌ها از نرم‌افزار SPSS version 20 و آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه جهت بررسی اختلاف‌ها استفاده شد (0/05< p) .
نتایج: اختلاف معنی‌داری قبل از تمرین بین نیروهای نیروهای ترمز زننده و جلو برنده، نیروهای عمودی عکس‌العمل سطح Fz1 (قله اول) و Fz2 (دره) بیماران مبتلا به‌استئوآرتریت با افراد سالم وجود دارد (0/05< P). اثر تمرین بر نیروهای جلو برنده (021 /0= P قبل& 0/068= P بعد) و ترمز زننده (022 /0= P قبل& 0/077= P بعد) حاکی افزایش میانگین گروه تجربی و عدم تفاوت معنی‌دار با گروه سالم بعد از تمرین در مقایسه با معنی‌داری قبل از تمرین داشت. تمرین تاثیری بر نیروهای عمودی عکس العمل سطح نداشت.
نتیجه‌گیری: کاهش نیروهای ترمز زننده - جلو برنده و نیروی عمودی عکس العمل سطح Fz1 می‌تواند بازتابی از درد یا عملکرد بد اندام تحتانی باشد. پروتکل گیت به عقب باعث اثربخشی بر نیروی جلوبرنده - ترمز زننده عکس‌العمل در گروه تجربی گردیده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |