دوره 27، شماره 9 - ( آذر 1398 )
جلد 27 شماره 9 صفحات 1914-1901 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sohayli-Jabbareh-Naseroo A, Rezaee L. Study of Radiation Dose Enhancement to Capillary Endothelial Cells Due to the Presence of Heavy Metal Nanoparticles in Two Cell and Tumor Scales by Monte Carlo Method. JSSU 2020; 27 (9) :1901-1914
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4809-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4809-fa.html
سهیلی جباره ناصرو اقدس، رضائی لادن. بررسی افزایش دز تابشی به سلول‌های اندوتلیال مویرگ در اثر وجود نانوذرات فلزات سنگین در دو مقیاس سلولی و تومور به روش مونت‌کارلو. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1398; 27 (9) :1901-1914
چکیده: (1998 مشاهده)
مقدمه: اخیراً، استفاده از حساس‌کننده‌های مختلف، برای افزایش دز ناشی از فوتون در براکی‌تراپی، مرسوم شده است. یکی از این موارد، اضافه نمودن نانوذرات عناصر سنگین مانند طلا، در ناحیه هدف است که به‌دلیل افزایش احتمال اثر فوتوالکتریک، تولید الکترون‌های یونیزه‌کننده محیط، افزایش یافته و بازدهی درمان را بالا می‌برد. در این پژوهش، شبیه‌سازی تابش فوتون به سلول‌های اندوتلیال در دیواره مویرگ‌های خونی واقع در بافت داخل تومور، انجام می‌گیرد که در صورت تخریب آن‌ها، خون‌رسانی به‌سلول‌های تومور، دچاراختلال شده و مرگ سلول تومور را در پی خواهد داشت.
روش بررسی: اثر استفاده از نانوذرات طلا، نقره، بیسموت و مس، با محاسبه نسبت افزایش دز، به کمک ابزار Geant4 ارزیابی گردیده است که بر اساس روش محاسباتی مونت‌کارلو انجام می‌گیرد. این محاسبات، در دو مقیاس میکروسکوپی (ابعاد سلولی) و مقیاس ماکروسکوپی (ابعاد تومور) انجام گرفته است و اثر این نانوذرات، با یکدیگر مقایسه شده است. هم‌چنین، نسبت افزایش دز، برای تعیین مناسب‌ترین بازه انرژی فوتونی ارزیابی گردیده است.
نتایج: با افزایش غلظت نانوذرات، مقدار نسبت افزایش دز برحسب انرژی فوتون، افزایش می‌یابد. هم‌چنین برای انرژی‌های کمتر از keV7۰، با افزایش انرژی، نسبت افزایش دز بیشتر می‌شود و برای انرژی‌های بالاتر از keV8۰، این کمیت، با افزایش انرژی کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: از نظر مقدار دز، طلا بهترین گزینه، و از نظر نسبت افزایش دز برحسب انرژی فوتون، نقره و بیسموت گزینه مناسب‌تری از بین چهار عنصر مورد بررسی می‌باشند. هم‌چنین، مناسب‌ترین بازه انرژی فوتونی، keV7۰ تا keV8۰ می‌باشد.
روش بررسی: اثر استفاده از نانوذرات طلا، نقره، بیسموت و مس، با محاسبه نسبت افزایش دز، به کمک ابزار Geant4 ارزیابی گردیده است که بر اساس روش محاسباتی مونت‌کارلو انجام می‌گیرد. این محاسبات، در دو مقیاس میکروسکوپی (ابعاد سلولی) و مقیاس ماکروسکوپی (ابعاد تومور) انجام گرفته است و اثر این نانوذرات، با یکدیگر مقایسه شده است. هم‌چنین، نسبت افزایش دز، برای تعیین مناسب‌ترین بازه انرژی فوتونی ارزیابی گردیده است.
نتایج: با افزایش غلظت نانوذرات، مقدار نسبت افزایش دز برحسب انرژی فوتون، افزایش می‌یابد. هم‌چنین برای انرژی‌های کمتر از keV7۰، با افزایش انرژی، نسبت افزایش دز بیشتر می‌شود و برای انرژی‌های بالاتر از keV8۰، این کمیت، با افزایش انرژی کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: از نظر مقدار دز، طلا بهترین گزینه، و از نظر نسبت افزایش دز برحسب انرژی فوتون، نقره و بیسموت گزینه مناسب‌تری از بین چهار عنصر مورد بررسی می‌باشند. هم‌چنین، مناسب‌ترین بازه انرژی فوتونی، keV7۰ تا keV8۰ می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیک پزشکی
دریافت: 1397/11/10 | پذیرش: 1398/6/16 | انتشار: 1398/11/7
دریافت: 1397/11/10 | پذیرش: 1398/6/16 | انتشار: 1398/11/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
