دوره 28، شماره 12 - ( اسفند 1399 )
جلد 28 شماره 12 صفحات 3287-3276 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1473 مشاهده)
مقدمه: شواهد علمی زیادی نشان می‌دهد آلاینده‌های محیطی به ویژه ذرات معلق در هوا باعث ایجاد استرس‌اکسیداتیو می‌شوند. این درحالی است که تمرینات هوازی منظم نقش مهمی در افزایش دفاع آنتی‌اکسیدانی و مقاومت در برابر استرس اکسیداتیو دارند. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین هوازی بر وضعیت استرس‌اکسیداتیو موش‌های صحرایی نر در معرض ریزگردهای محیطی بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر (8/5 ± ۲4۵ گرم) بالغ 10 هفته‌ای به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. به موش‌های گروه دریافت‌کننده ریزگردها به مدت 6 هفته از طریق بینی آلودگی تجویز شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی با 50 درصد حداکثر سرعت اولیه بود، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه‌های خونی تهیه گردید. برای مقایسه بین‌گروهی از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و درصورت معناداری از آزمون تعقیبی LSD برای بیان اختلاف معنادار بین گروهها استفاده گردید. سطح معناداری (0/05P≤) در نظرگرفته شد. بررسی‌های آماری با استفاده از نرم‌افزارversion 16 SPSS انجام گرفت.
نتایج: پس از 6 هفته تمرین هوازی، میزان مالون دی آلدهید در هر دو گروه: تمرین و تمرین+ریزگرد کاهش معنادار (0/05P≤) و در گروه ریزگردها افزایش داشت که این افزایش نسبت به گروه کنترل معنادار نبود (0/05P≥). میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در گروه ریزگردها افزایش معناداری نشان داد (0/05P≤). میزان دو آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در هیچ یک از گروهها تفاوت معناداری نداشت (0/05P≥).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج می‌توان بیان داشت که احتمالاً تمرین هوازی میتواند درکاهش پراکسیداسیون لیپیدی و افزایش دفاع آنتی‌اکسیدانی موثر باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر (8/5 ± ۲4۵ گرم) بالغ 10 هفته‌ای به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. به موش‌های گروه دریافت‌کننده ریزگردها به مدت 6 هفته از طریق بینی آلودگی تجویز شد. برنامه تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی با 50 درصد حداکثر سرعت اولیه بود، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه‌های خونی تهیه گردید. برای مقایسه بین‌گروهی از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و درصورت معناداری از آزمون تعقیبی LSD برای بیان اختلاف معنادار بین گروهها استفاده گردید. سطح معناداری (0/05P≤) در نظرگرفته شد. بررسی‌های آماری با استفاده از نرم‌افزارversion 16 SPSS انجام گرفت.
نتایج: پس از 6 هفته تمرین هوازی، میزان مالون دی آلدهید در هر دو گروه: تمرین و تمرین+ریزگرد کاهش معنادار (0/05P≤) و در گروه ریزگردها افزایش داشت که این افزایش نسبت به گروه کنترل معنادار نبود (0/05P≥). میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در گروه ریزگردها افزایش معناداری نشان داد (0/05P≤). میزان دو آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در هیچ یک از گروهها تفاوت معناداری نداشت (0/05P≥).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج می‌توان بیان داشت که احتمالاً تمرین هوازی میتواند درکاهش پراکسیداسیون لیپیدی و افزایش دفاع آنتی‌اکسیدانی موثر باشد.
واژه‌های کلیدی: تمرین هوازی، ذرات معلق، مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، کاتالاز
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/10/25 | پذیرش: 1398/3/25 | انتشار: 1399/12/10
دریافت: 1397/10/25 | پذیرش: 1398/3/25 | انتشار: 1399/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |