مقدمه: یکی از معایب کامپوزیت رزینهای امروزی، انقباض ناشی از پلیمریزاسیون و ایجاد ریزنشت میباشد. این انقباض میتواند باعث حساسیت دندان، رنگگرفتگی حاشیه مارجینها و پوسیدگی ثانویه شود. هدف از این مطالعه، مرور عوامل موثر بر میزان ریزنشت کامپوزیتهای بیس متاکریلات و سیلوران و مقایسه آنها با یکدیگر میباشد. در این راستا تاثیر تکنیک پرکردن حفره (روش لایت کیورینگ) و اثر شیارهای گیردار ارزیابی میگردد.
این مطالعه مروری، با جستجو در منابع کتابخانهای و پایگاهPub Med ، ,ISI of Science Google Scholar و با استفاده ازکلید واژههایMicroleakage, Siloran-Based Composite, Methacrylate-Based Composite, Retentive Groove , Light Curing Technique از سال 1984 به بعد جمعآوری و تدوین گردید. با وجود اینکه هنوز بهطور قاطع مشخص نشده است که کدامیک از روشهای قراردهی در تکنیک لایهای (Oblique ,vertical, split) مناسبتر است، بهنظر میرسد روش لایهای نسبت به روش تودهای مزایایی دارد که میتواند در کاهش انقباض ناشی از پلیمریزاسیون و ریزنشت ناشی از آن موثر باشد. همچنین میتوان نتیجه گرفت کامپوزیتهای با بیس سیلوران، ریزنشت کمتری دارند، اما عواملی چون نوع حفره، وسعت حفره، فاصله از CEJ، و نوع سیستم باندینگ سیلوران، نیز در میران ریزنشت آنها دخیل هستند. وجود شیارهای گیردار در حفرات مفید بهنظر میرسند زیرا که باعث افزایش ناحیه اتصال و گیر مکانیکی و همچنین کاهش انقباض مارجینال ناشی از پلیمریزاسیون و ریزنشت ناشی از آن میشود.
نتیجهگیری: در نهایت میتوان گفت که ریزنشت را نمیتوان بهطور کامل متوقف کرد و باید مطالعات بیشتری، بهویژه مطالعات کلینیکی، انجام گیرد تا اثرات این موارد بهطور کلینیکی نشان داده شود.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی دریافت: 1397/10/4 | پذیرش: 1398/2/24 | انتشار: 1399/6/10