دوره 27، شماره 11 - ( بهمن 1398 )
جلد 27 شماره 11 صفحات 2051-2036 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (2727 مشاهده)
مقدمه: مهندسی بافت به معنی ترمیم و جایگزینی بافتهای آسیب‌دیده است که به ترکیبی از سلول‌ها، عوامل رشد و داربستهای متخلخل نیازمند است. داربست‌ها، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اجزاء در مهندسی بافت، به‌شکل الگویی برای بازسازی بافت و القاء و هدایت رشد بافتهای جدید و زیست فعال مورد استفاده قرار می‌گیرند. یک داربست ایده‌ال در مهندسی بافت با تقلید از ماتریکس خارج سلولی، محیطی مناسب برای چسبندگی، رشد و تکثیر سلول‌ها فراهم می‌آورد. هم‌چنین داربست‌ها به‌عنوان حاملی برای انتقال کنترل شده داروها و پروتئین‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند. انواع متعدد و متنوعی از داربستهای متخلخل با استفاده از مواد زیستی و سنتزی و نیز تکنولوژی‌های ساخت متفاوت تاکنون معرفی و مطالعه شده‌ند. نانوالیاف‌ها از انواع داربست‌هایی هستند که مورد توجه زیادی قرار گرفته است. ساختار سه بعدی بسیار متخلخل به همراه حفره‌های به هم پیوسته با توانایی انتقال مواد غذایی و مواد زاید و هم‌چنین نسبت سطح به حجم بالا از مهم‌ترین مزیت‌های داربستهای نانوالیافی است. از میان روش‌های مختلف تولید داربستهای نانوالیافی، الکتروریسی به‌دلیل سهولت و کنترل بیشتر بر روی پارامترهای مؤثر، عمومأ به سایر روش‌ها ترجیح داده می‌شود. در این مقاله درباره مواد مورد استفاده و انواع روش‌های ساخت داربستهای نانوالیافی با استفاده از تکنولوژی الکتروریسی، و با تاکید بر استفاده در مهندسی بافت، توضیح داده می‌شود. هم‌چنین درباره پیشرفت‌ها و چالش‌های پیش رو و اهداف و چشم‌اندازهایی که برای این روش معرفی شده است صحبت خواهد شد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |