دوره 27، شماره 5 - ( مرداد 1398 )                   جلد 27 شماره 5 صفحات 1555-1540 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (2811 مشاهده)
مقدمه: سلول‌های درگیر درشکل‌گیری استخوان، متابولیسم گلوکز را تنظیم، ترشح انسولین از سلول‌های بتای پانکراس را افزایش و مقاومت انسولینی محیطی را تعدیل می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر ارتباط شاخص‌های بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی با شاخص بازجذب استخوانی در مردان دارای اضافه وزن انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد 36 مرد دارای اضافه وزن با دامنه سنی 35-28 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین هوازی (11نفر)تمرین مقاومتی (11نفر) و گروه کنترل(14نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی 8 هفته و 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با شدت 55 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی 8 هفته و 3جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه با 55 تا 75درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. ترکیب بدن و نمونه خونی آزمودنی­ها در ابتدا و انتهای 8 هفته تمرین به صورت ناشتا اخذ و مورد ارزیابی قرارگرفت.تفاوتهای درون‌گروهی با t همبسته و تفاوتهای بین گروهی با آنالیز واریانس یک­راهه در نرم‌افزار SPSS نسخه 25 انجام شد.
نتایج: آزمون آماری t همبسته و آنووا یک­راهه نشان داد که تمرین هوازی و مقاومتی، باعث کاهش شاخص­های ترکیب بدن(05/0>P)، افزایش سطح سرمی استئوکلسین(001/0=P و0001/0>P) و کاهش معنی­دار شاخص­های بیوشیمیایی خون(05/0>P) می‌شود. ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین استئوکلسین و شاخص­های بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی همبستگی وجود ندارد(05/0>P).
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان داد که ۸ هفته تمرین ورزشی باعث افزایش سطح استئوکلسین می شود که  با کاهش در وزن و درصد چربی بدن و  بویژه پروفایل لیپیدی همراه است. با این حال، علی رغم تفاوت در میانگین ها، بین تمرین هوازی و مقاومتی از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد.

 
متن کامل [PDF 306 kb]   (689 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/8/22 | پذیرش: 1397/10/29 | انتشار: 1398/7/17

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.