مقدمه:دیابت نوع 2 دارای عوارض متعددی مثل بیماریهای قلبی عروقی بوده, که با افزایش بیومارکرهای التهابی همراه میباشد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی موجب کاهش فاکتورهای التهابی و بهبود بیماریهای قلبی عروقی می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ورزش مقاومتی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضدالتهابی بافت قلب موشهای مبتلا به دیابت نوع دوبود. روش بررسی:در این پژوهش، تعداد 18 سر موش صحرایی (رت) نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتینآمید و استرپتوزوسین(stz) دیابتی شده وسپس بهطور تصادفی به دو گروه 9 تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. رتهای گروه تمرین به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان و وزنه را اجرا کردند. اندازهگیری بیان ژن TNF-α و IL10 در بافت قلب با استفاده از کیت تک مرحله ایOne Step SYBR TAKARA تعیین شد. برای مقایسه تفاوت میانگین متغیرها بین گروه های تمرین و کنترل از آزمون t مستقل و برای تعیین اثر القای دیابت بر متغیرها از t همبسته و به منظور تعیین رابطه بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی تفکیکی استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماریSPSS Inc., Chicago, IL; version 16 تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد, شاخص مقاومت انسولین در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. ضمنا در همین گروه بیان ژن TNF-α کاهش و IL10 افزایش معناداری را نشان داد (05/0 p<). نتیجهگیری:نتایج نشان میدهد تمرین مقاومتی ممکن است در تعدیل فاکتورهای التهابی TNF-α و IL10بافت قلب موشهای دیابتی نوع 2 مؤثر باشد.