دوره 28، شماره 12 - ( اسفند 1399 )                   جلد 28 شماره 12 صفحات 3299-3288 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1724 مشاهده)
مقدمه: تاکنون مطالعات محدودی در زمینه اثرات ضدسرطانی و ایمونومدولاتوری شیره میوه­ انجیر انجام شده‌­است. هدف از مطالعه تجربی حاضر بررسی تاثیر شیره انجیر بر سلول‌های سرطانی و بر تکثیر لنفوسیت‌ها و تولید سیتوکاین از آن‌ها می‌­باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی پس از تهیه عصاره متانولی از شیره‌ انجیر، تاثیر آن بر رده­‌های سرطانی مختلف شامل Fen (سرطان مثانه)، K562 (لوسمی میلوئیدی)، Hela (سرطان سرویکس)، Jurkat (لوسمی لنفوئیدی) و Raji (لنفوم) به‌ روش کالری­متری MTT بررسی شد. برای بررسی تأثیر عصاره بر تکثیر لنفوسیت‌ها و زنده‌­مانی آن‌ها از روش­‌های سنجش تکثیر سلولی BrdU و فلوسیتومتری استفاده گردید. تولید سیتوکاین­‌ها با روش الیزا اندازه‌‌گیری شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نرمافزارversion 16  SPSS و آزمونهای آماری استیودنت تی تست و آنالیز واریانس یک طرفه مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: عصاره شیره انجیر بیشترین تاثیر مهاری را بر رشد سلول‌های K562 µg/ml)234=IC50( و کمترین تاثیر را بر سلول‌های Hela ( IC50>1000µg/ml) نشان داد (0/05>p). در بررسی ویژگی ایمونومدولاتوری عصاره بر لنفوسیت‌ها، با افزایش غلظت عصاره کاهش تکثیر لنفوسیتی مشاهده شد. به‌طوری‌که میزان ایندکس پرولیفراسیون از  2/06±1/0 در غلظت 0/1 به  0/2±0/13 در غلظت 800 میکروگرم در میلی­لیتر عصاره رسید )0/001>p). در آزمایش فلوسیتومتری اثر کشندگی معناداردر غلظت 400 میکروگرم در­میلی‌لیتر و بیشتر ازآن دیده شد. عصاره شیره انجیر در غلظت­‌های 100 و 200 میکروگرم در میلی­‌لیتر قادر به مهار و کاهش معنادار ترشح اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 بود.
نتیجه‌گیری: شیره‌ انجیر دارای اثرات سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی به‌خصوص رده لوسمیک K562 بود که تاییدکننده اثرات ضدسرطانی آن است و هم‌چنین در غلظت­‌های کمتر توانست تکثیر لنفوسیت‌ها و تولید سیتوکاین را کاهش دهد که مفید بودن احتمالی آنرا در مهار سیستم ایمنی در بیماری­‌‌های مرتبط نشان می‌‌­دهد.
متن کامل [PDF 934 kb]   (739 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (3476 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ایمونولوژی
دریافت: 1396/11/18 | پذیرش: 1397/2/22 | انتشار: 1399/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.