دوره 26، شماره 1 - ( فروردین 1397 )
جلد 26 شماره 1 صفحات 63-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Seifati S M, Zare Mehrjardi E, Sheikhha M H. Exploring relationships between GSTP1 Ile105Val polymorphism and endometriosis risk in an Iranian population. JSSU 2018; 26 (1) :55-63
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4388-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4388-fa.html
سیفتی سید مرتضی، زارع مهرجردی احسان، شیخها محمدحسن. بررسی ارتباط بین پلیمورفیسم GSTP1 Ile105Val و خطر اندومتریوز در یک جمعیت ایرانی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1397; 26 (1) :55-63
چکیده: (4124 مشاهده)
مقدمه: اندومتریوز یکی از اختلالات شایع زنان است و شیوع قابل توجهی به خصوص در مناطق صنعتی نشان می‌دهد. به نظر میرسد عوامل ژنتیکی در به روز این بیماری نقش داشته باشند. گلوتاتیون S-ترانسفرازها (GSTs) آنزیمهایی هستند که در متابولیسم بسیاری از موتاژنها و آلاینده‌های زیست محیطی که منجر به ایجاد بیماری در انسانها می‌شوند، شرکت دارند. یک تغییر عملکردی A به G در کدون 105 ژن GSTP1 میتواند منجر به تغییر فعالیت آنزیم شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط پلیمورفیسم GSTP1 و اندومتریوز در زنان ساکن مرکز و جنوب ایران است.
روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، پس از کسب رضایت نامه، نمونه خون از 101 بیمار اندومتریوز و 126 فرد سالم گرفته شد. پس از استخراج DNAژنومی از سلول‌های خون محیطی، بررسی پلیمورفیسم توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) و RFLP انجام شد. نتایج حاصل از مطالعه با آزمونهای مربع کای (2χ) و تعادل هاردی واینبرگ توسط نرم افزار SPSS ورژن 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج:. نتایج به دست آمده ارتباط معنی‌داری بین پلیمورفیسم GSTP1 Ile105Val و استعداد ابتلا به اندومتریوز را نشان نداد
(370/0=P). فراوانی ژنوتیپ‌های AA،AG و GG به ترتیب 6/42%، 5/47% و 9/9% در بیماران و 2/49%، 2/45% و 6/5% در گروه کنترل بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به بررسی ما، به نظر میرسد پلیمورفیسم GSTP1 Ile105Val با خطر ابتلا به اندومتریوز در جمعیت مورد مطالعه در ارتباط نیست. با این حال مطالعات بیشتر مخصوصاً با تعداد نمونه بیشتر برای تأیید این یافته ضرورت دارد.
روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، پس از کسب رضایت نامه، نمونه خون از 101 بیمار اندومتریوز و 126 فرد سالم گرفته شد. پس از استخراج DNAژنومی از سلول‌های خون محیطی، بررسی پلیمورفیسم توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) و RFLP انجام شد. نتایج حاصل از مطالعه با آزمونهای مربع کای (2χ) و تعادل هاردی واینبرگ توسط نرم افزار SPSS ورژن 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج:. نتایج به دست آمده ارتباط معنی‌داری بین پلیمورفیسم GSTP1 Ile105Val و استعداد ابتلا به اندومتریوز را نشان نداد
(370/0=P). فراوانی ژنوتیپ‌های AA،AG و GG به ترتیب 6/42%، 5/47% و 9/9% در بیماران و 2/49%، 2/45% و 6/5% در گروه کنترل بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به بررسی ما، به نظر میرسد پلیمورفیسم GSTP1 Ile105Val با خطر ابتلا به اندومتریوز در جمعیت مورد مطالعه در ارتباط نیست. با این حال مطالعات بیشتر مخصوصاً با تعداد نمونه بیشتر برای تأیید این یافته ضرورت دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
