مقدمه: تاموکسیفن یک داروی غیراستروئیدی است که به‌طور عمده در درمان سرطان پستان و همچنین برای تحریک تخمک‌گذاری مورداستفاده قرار می‌گیرد. هدف از برسی حاضر، مطالعه پارامترهای اسپرم و قدرت باروری اسپرم در موش‌های بالغی است که مادران آن‌ها طی دوره حاملگی تاموکسیفن دریافت کرده است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش ماده و 15 سر موش نر از نژاد NMRI، برای عمل جفت‌گیری انتخاب شدند.بعد از جفت گیری موشهای ماده بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند.در هر گروه 15 موش قرار گرفتند. از روز 13 حاملگی، به مدت هفت روز، موش‌های گروه تجربی، داروی تاموکسیفن را با دوزmg/kg 5 دریافت کردند. بعد از زایمان ، نوزادان نر را جدا کرده پس از رسیدن به سن بلوغ (هفته8-6) موش‌های بالغ با روش جابجایی گردنی کشته شدند و بعد از گرفتن اسپرم، پارامترهای اسپرم و قدرت باروری اسپرم بررسی و داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS  و تست آماری t-test تحلیل شدند.

نتایج: مطالعات نشان داد که پارامترهای اسپرم، مورفولوژی اسپرم و قدرت باروری اسپرم‌ها در لوله‌های منی‌ساز تفاوت معنی‌داری داشتند. میانگین تعداد اسپرم‌ها در گروه کنترل 28/20 ± 83/50 میلیون و در گروه آزمایش 14/14 ± 60 میلیون بود و میانگین تعداد اسپرم‌ها در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود که این اختلاف معنی‌دار است (0/001P<). مقایسه آماری تعداد اووسیت‌های تقسیم شده و تخریب شده بدست آمده نشان داد که تفاوت در گروههای مختلف از نظر آماری معنی دار می‌باشد(0/001 < P ).

نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که قرارگیری در معرض تاموکسیفن طی دوره تکاملی، می‌تواند باعث تغییرات در تعداد اسپرم‌ها، حرکت و قدرت باروری اسپرم‌ها گردد که در نتیجه می­تواند منجر به ناباروری در موش نر گردد.