Dehghan H, Yazdani Shormasti N, Rezaei N. Comparison of Tetropium and β2 Agonist Therapy in Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Systematic Review and Meta-Analysis
. JSSU 2017; 25 (6) :485-500
URL:
http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-3881-fa.html
دهقان حمیدرضا، یزدانی شورمستی ندا، رضایی نیما. مقایسه درمان دارویی تیوتروپیوم و β2 آگونیست در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه: مرور سیستماتیک و متاآنالیز. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1396; 25 (6) :485-500
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-3881-fa.html
چکیده: (5260 مشاهده)
مقدمه: تیوتروپیوم آنتی کولینرژیک طولانی اثر است که در درمان افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه بکار میرود. آمار موجود از مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریوی در کشور و روند رو به افزایش قدرت شناسایی این بیماران بیانگر ضرورت اعمال روشهای درمانی مطلوب در جهت بهبود کیفیت زندگی این دسته از بیماران است لذا پژوهش حاضر از نوع مرور نظاممند به بررسی مطالعات مرتبط با اثربخشی و ایمنی درمان دارویی تیوتروپیوم و β2 آگونیست در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه میپردازد.
روش بررسی: در این مطالعه مقالات RCT (randomized control trial) و CCT (Controlled Clinical Trial) جستجو شده از پایگاههای Pubmed ، SCOPUS، Ovid medline و Cochran(در مجموع 8 مقاله) بدون در نظر گرفتن محدودیت زمانی و صرفاً محدود به دو زبان انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفت. متاآنالیز با استفاده از نرمافزار STATA انجام گرفت و برخی پیامدها به دلیل محدودیتهای موجود آنالیز کیفی شد.
نتایج: در بین پیامدهای اثربخشی، FEV1 (Forced expiratory volume in 1 second (FEV1)) و FEV1/FVC، اثربخشی کمتری نشان داده است و در مورد FVC (Forced vital capacity) اثربخشی در حد، کمی بالاتر بوده است. دربین پیامدهای اثربخشی، مصرف تیوتروپیوم موجب بهبود در FVC شده، حال آنکه این دارو بر روی پیامدهای Forced expiratory volume in 1 second (FEV1) و FEV1/FVC اثر کمتری نشان داده است. علاوه بر این استفاده از تیوتروپیوم در مقابل سالمترول، منجر به پیشگیری از تشدید حملات در بیماران بیماری مزمن انسدادی ریوی میگردد. به لحاظ ایمنی شیوع کلی عوارض جانبی در طول هر دو درمان، یکسان بوده و اغلب عوارض جانبی جدی، بیشتر تحت عنوان تشدید حملات بوده است. در هر دو روش درمانی تعداد محدودی مرگ مشاهده شد که غالب موارد، مرتبط با درمانهای اعمال شده نبود.
نتیجهگیری: یافتهها نشان میدهد که روش درمان تیوتروپیوم در مقایسه با β2 آگونیست ها از نظر ایمنی برتری دارد، از طرف دیگر در بین پیامدهای اثربخشی مورد بررسی در این مطالعه دو مورد از آن (FEV1 و FEV1/FVC) اثربخشی کمتری نشان داده است و در مورد دیگر نیز (FVC) اثربخشی در حد کمی بالاتر بوده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1395/6/20 | پذیرش: 1395/9/6 | انتشار: 1396/8/10