دوره 25، شماره 4 - ( تیر 1396 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 270-264 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمد مهدی میرجلیلی 
، شیوا فرامرزی ، منصور اسمعیلی دهج ، فاطمه زارع مهرجردی ، اقدس میرجلیلی ، محمد ابراهیم رضوانی*
، شیوا فرامرزی ، منصور اسمعیلی دهج ، فاطمه زارع مهرجردی ، اقدس میرجلیلی ، محمد ابراهیم رضوانی*
چکیده: (6136 مشاهده)
مقدمه: کند شدن روند ترمیم زخم یکی از چندین پیامد ابتلا به دیابت نوع 1 است. استفاده از عصاره‌های مختلف گیاهی از جمله میوه شاه‌توت برای ترمیم زخم در حیوانات نرمال گزارش شده است. از آنجایی که تاکنون اثر این ترکیب بر زخم دیابتی بررسی نشده بود در این مطالعه به بررسی اثر آن بر روند ترمیم زخم دیابتی در مدل آزمایشگاهی پرداخته شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی برای تهیه عصاره، شاه‌توت تازه را کاملاً آسیاب و عصاره آن را صاف و در سایه خشک شد. موش‌های آزمایشگاهی نیز با استفاده از تک دوز استرپتوزوتوسین دوز 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند و زخمی دایره‌ای به قطر 8 میلی‌متر ایجاد شد. در گروه‌های مختلف از دوز‌های 10 یا 20 درصد عصاره، سالین به عنوان کنترل و گروه بدون درمان استفاده شد. سطح زخم در روزهای 1، 6 و 11 ارزیابی شد. همچنین، نمونه‌های پوستی حیوانات از لحاظ بافت‌شناسی ارزیابی گردید.
نتایج: استعمال موضعی و روزانه عصاره در هر دو دوز موجب تسریع در کاهش مساحت زخم و افزایش میزان بسته شدن یا انقباض آن گردید. مطالعه بافت‌شناسی هم نشان داد که شاخص‌های مختلف ترمیم بافتی مانند تشکیل لایه اپی‌تلیال و لایه گرانوله متمایز و نیز لایه کلاژن‌دار منظم در گروه‌های تیمار شده با عصاره به خوبی قابل مشاهده است.
نتیجه‌گیری: عصاره میوه شاه‌توت می‌تواند در موش‌های دیابتی شده موجب تسریع در بسته شدن زخم و نیز افزایش شاخص‌های ترمیم بافتی آن مانند تشکیل لایه اپی‌تلیال و تراکم لایه کلاژن شود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی برای تهیه عصاره، شاه‌توت تازه را کاملاً آسیاب و عصاره آن را صاف و در سایه خشک شد. موش‌های آزمایشگاهی نیز با استفاده از تک دوز استرپتوزوتوسین دوز 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند و زخمی دایره‌ای به قطر 8 میلی‌متر ایجاد شد. در گروه‌های مختلف از دوز‌های 10 یا 20 درصد عصاره، سالین به عنوان کنترل و گروه بدون درمان استفاده شد. سطح زخم در روزهای 1، 6 و 11 ارزیابی شد. همچنین، نمونه‌های پوستی حیوانات از لحاظ بافت‌شناسی ارزیابی گردید.
نتایج: استعمال موضعی و روزانه عصاره در هر دو دوز موجب تسریع در کاهش مساحت زخم و افزایش میزان بسته شدن یا انقباض آن گردید. مطالعه بافت‌شناسی هم نشان داد که شاخص‌های مختلف ترمیم بافتی مانند تشکیل لایه اپی‌تلیال و لایه گرانوله متمایز و نیز لایه کلاژن‌دار منظم در گروه‌های تیمار شده با عصاره به خوبی قابل مشاهده است.
نتیجه‌گیری: عصاره میوه شاه‌توت می‌تواند در موش‌های دیابتی شده موجب تسریع در بسته شدن زخم و نیز افزایش شاخص‌های ترمیم بافتی آن مانند تشکیل لایه اپی‌تلیال و تراکم لایه کلاژن شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |