مقدمه: کاهش کیفیت زندگی بیماران قلبی و بستری شدن مکرر آنها در بخش‌های مراقبت ویژه قلب، چالش مهمی برای آنان است. مطالعه حاضر با هدف تبیین اثربخشی مداخله ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی- رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی با سنجش در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل، 26 بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلب از میان بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان قلب شهید رجایی در تهران به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس، به صورت تصادفی در گروه آزمایش(11n=؛ تحت مداخله ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری طی هشت جلسه گروهی یک بار در هفته) و گروه کنترل(15n=) گماشته شدند. کیفیت زندگی برای کلیه شرکت‌کنندگان در هر سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری توسط پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب(IHF-QOL) و مقیاس‌های افسردگی، اضطراب و استرس(DASS) اندازه‌گیری شد.

نتایج: طبق نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر، این مداخله بر کیفیت زندگی و مولفه‌های روان‌شناختی آن تأثیر کوتاه مدت داشت. بعد از اختتام درمان، بیماران به خط پایه نزدیک شدند، اما اثر مداخله بر افسردگی بعد از دو ماه پیگیری تداوم داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر مداخله ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی- رفتاری در بهبود کیفیت زندگی و ابعاد روانشناختی آن، هزینه‌های بالای بیمارستان و طولانی بودن مدت درمان این بیماران، استفاده از این مداخله به صورت مستمر مفید می‌باشد.