مقدمه: میگرن یک سر‌درد ناتوان‌کننده رایج با حملات درد برگشت‌پذیر است که با تغییرات موقتی قطر رگ‌‌های خونی سر ارتباط دارد بر ‌اساس تقسیم‌بندی جهانی جامعه بین‌المللی سردرد، مبتلایان به میگرن به دو گروه عمده با‌‌‌ اورا و بدون اورا دسته‌بندی می‌شوند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژنتیکی C‏OX-2-765G →C و خطر ابتلا به میگرن در دو گروه بیمار و کنترل انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه DNA مربوط به بافت خونی 100 بیمار میگرنی و 100 فرد سالم استخراج و خالص‌سازی گردید. با‌ ‌‌استفاده از پرایمر اختصاصی‌‌COX-2-765G→C (rs20417) در فرآیند PCR، ناحیه مورد نظر ژن COX-2 تکثیر داده شد. سپس با به‌کار‌گیری روش RFLP و آنزیم محدود‌گر Aci I، هضم آنزیمی صورت گرفت و داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: فراوانی ژنوتیپ‌های‌ COX-2-765 CC،COX-2-765 GC به طور معنی‌داری در بیماران نسبت گروه کنترل بالاتر است. نتیجه‌گیری: پلی‌مورفیسمCox-2-765G→C می‌تواند خطر ابتلا به میگرن را افزایش دهد. با این وجود لازم است مطالعات بیشتری بر ‌روی نمونه‌های گسترده‌تر با نژادهای مختلف در دیگر مناطق دنیا صورت گیرد تا نقش واریانت‌های ژن COX-2 در پیشبرد بیماری میگرن مشخص شود.

واژه‌های کلیدی: میگرن، ژنتیک، پلی‌مورفیسم، ژنCOX-2

متن کامل [PDF 783 kb]   (2034 دریافت)